Zenginliğin Çirkin Yönü…
“Ah bir zengin olsam…”
Sayısız insanın tekerlemesi.
Milyonlarca yoksulun düşü.
Zengin olunca…
Dertler bitecek.
Yaşam rahatlayacak.
Mutluluk eksik olmayacak.
Gücün varlığı yaşanacak…
Yokluğun işkencesi hissedilmeyecek.
***
Ancak…
Her zaman öyle değil.
Bakın, Sarı Kıta Çin’e.
Asırlardır sefaletle boğuştu.
İnsanları tek tip giyinip…
Otla, pirinçle beslendiler.
Şeker, eti tanımadılar.
Mum ışığında geceyi tamamladılar.
***
Duvarları yıkıp, düzeni değiştirdiler.
Yabancı sermaye ile tanışıp, ekonomik hamlelerle…
Dünyanın en hızlı büyüyen ülkesi, kıtası oldular.
Ürettiler, sattılar.
Sattıkça kasaları doldurdular.
Kazandıkça teknolojiyle kucaklaşıp…
Geçmişi sildiler.
Geleceğe yöneldiler.
***
Çin’de herkes bisiklete binerdi.
En lüks, vazgeçilmez ulaşım aracıydı.
Otomobili devletin tepesindeki adamlar kullanırdı.
Onlar yanlarından geçtikçe, selama durur gibi seyrederlerdi.
***
Para varsa, ne istersen hazır.
Giysiler markalaştı…
Evler akıllı şekle büründü…
Otomobiller çoğaldı, modeller yarışır oldu.
Artan zenginlikle…
Çin’de oto kullananların sayısı çeyrek milyarı aştı.
Doğal olarak…
Hava kirliliği arttı.
Yollar yetmez oldu.
Bisikletliler azaldı.
Sosyal yaşamdaki değişiklik, sorunlara, yakınmalara dönüştü.
***
İlginçtir…
Mutluluk azaldı.
Bisikletin sağladığı sağlık kaybolup…
Psikolojik rahatsızlıklar, solunum, dolaşım bozuklukları ve erken ölümler baş gösterince…
Önlem alınması kaçınılmaz oldu.
***
Çin’in 8 şehrinde plaka sınırlaması getirildi.
Başkent Pekin’de araçlar haftada bir gün plakanın son rakamına göre trafiğe çıkarılma kararı alındı.
Egzoz gazları millete maske taktırdı.
Zenginlik ülkeye dert getirmişti.
***
Para yiyecek alır, iştah alamaz.
Para yatak alır, uyku alamaz.
Para ev alır, yuva alamaz.
Para eğlence alır, mutluluk alamaz.
***
Çin’in zenginliği o hesap.
Arabaları doldurdu, düzeni bozuldu.
Varlığı ele aldı, yokluğu özler oldu.
********
