Yük Ağır, Omuzlar Zayıf
Hayat hiç kimseye yetmiyor mu ne?
Hanım kirayla oturduğumuz evi beğenmiyor. Gerekçeleri var: İki odalı, kuzey yönünde, zeminde ve bir de bu yıl nem nem problemi var. Hanım haklı.
Çalışanlar bu sözleşme döneminde adam gibi zam bekliyorlar. Ünivesitedeki çocuğun harç parası, konaklama masrafları, küçük çocuğun dersane masrafları. Evin kredisi, arabanın masrafları filan. Çalışan haklı!
İşsizler iş istiyor. Okul bitirilmiş yada son sene,askerlik yapılmış, evlenme çağı gelmiş. Şöyle garantili bir iş gerek ama kirlenmeden yorulmadan birde mümkünse fiyakalı bir iş. Genç haklı!
Özel sektör çalışanı Köksal'ın derdi daha farklı. Bankaya borçlanmış haciz gelmiş. Eşyasını topladığı gibi kendisi gibi kiracı olan abisinin bir odasına ana sınıfı öyrencisi kızı ve hayat arkadaşı ile birlikte sığınmış.
İyide etmiş altı ay içersinde aldığı tüm maaşı bankaya yatırarak (ayda bin lira) borcunu bitirmiş. Ne yiyip içtiklerini sormuyorum. Bu gün itibari ile borcunun son taksidini ödeyecek ama aynı zamanda işinede son verilecek.
Öyle anlaşmışlardı. Yeni bir iş bulamamış. Umutlandıracak bir gelişmede yok. Üstelik abisininde onbir aydır kirasını veremediyini dolayısı ile ev sahibinin; Bir evde iki aile oturmasınıda gerekçe göstererek evi boşaltmalarını istediyini öyrenmiş.
Bu kış günü ne yapmalı, nereye gitmeli. Gözleri ağlamaklı: Evlendik evleneli kadıncağıza bir gün yüzü göstermedim diye hayıfsanıyor.
Herkesten çok haklı. Öğrencisi haklı, askeri haklı, hastanesi haklı,hastası haklı. İşçisi haklı işvereni haklı. İktidarı haklı, muhalefeti haklı.
Müsaadenizle haksız olan benim. Beni de idare ediverin.
Kalın sağlıcakla.
