Yiğit Yar(a)sız Olmaz!
Değerli okurlarım!
Hz. Ali Efendimize isnat edilen bir söz vardır. “Galip sayılır bu yolda mağlup.” diye,
Bu cümleyi kulandı mı kullanmadı mı?
Bu sorunun cevabı o kadar önemli değil, önemli olan senin “duruşun” , “tavrın”, “tarzın” ve bu cümleden ne anladıklarındır.
Değerli dostlar, hani diyor ya zamanın ilim adamı: “Ye’is(ümitsizlik) öyle bir bataktır ki düşersen boğulursun, umuda sarıl sımsıkı seyret ne olursun…”
Elbette her insanın “ip”e, “sap” a gelemez “uçuk-kaçık” düşünceleri olur! “Ben yürürsem elbette şu dağlar taşlar bulutlarda yürür.” gibi mesela.
Tuk ki yürüdün de “çakılıp kaldı dağlar,” ne o “kıyamet” mi koptu?
Yaşamadın mı umudu?
Olmadı mı muhteşem hayallerin?
Ve dahi onlarla mutlu olmadın mı bir dem?
Yetemez mi Allah aşkına!
Bu ne şiddet, bu ne celal, bu ne çaka havana kurban olayım.
Havan kime?
Yüreğinde de olsa bir ülkeyi fethedebilmelisin tek başına,
Denizler dalgalanmadan kesinlikle durulmaz boşuna…
Boşuna mı “yiğit yar(a)sız olmaz” demişler.
Sana bir kahpelik değdiyse, bu ihaneti yapan da sen değilsen eğer?
Yılgınlık yılkılara hastır.
Çünkü onlar, onca yükü taşıdıktan ve onca yola vurulduktan sonra, tamda hak ettikleri ihtiyaç duydukları anda kendilerinden bir tutam ot, bir avuç yem, bir torba saman esirgenerek, zemherinin ortasında salınıveren ama bahar gelip her yerde yeşermişken tekrar geme vurulma ve semere dönüp gelendir.
Onlar yılkılardır.
Küheylan değil beygirdirler.
O halde ne yapmak gerek?
Tabii ki, “Beygirleşmemek!..
Yani ki en ağır yükün altında bile kalsan, ayaklarının altında köpüre köpüre ezdiğin bir otlak “düş” lemelisin.
Neden?
Asıl geme vurulmuşluk düşünü kaybettiğinde başlar…
Bitimsiz Düş ve hayalleri olan güzel insanlar olmanız dileğiyle…
ATATÜRK KÖŞESİ
Arkadaslar, efendiler ve ey millet, iyi biliniz ki, Türkiye Cumhuriyeti şeyhler, dervişler, müritler, mensuplar memleketi olamaz.
DÜŞÜN-TAŞIN
Hani Milliyetin İSLAM idi kavmiyet ne?(M Akif)
AFORİZMALARIM
Bir insanın yaşayıp yaşamadığını anlamak için NABZINA değil ONURUNA bakacaksın
