Yapacak Bir Şey Yok…
Sanki…
Milli slogan oldu.
Geçmişte…
Bürokrasinin klasik lafıydı.
Şimdi…
Gençlerin dilinde.
Bilip, bilmeden…
Düşüncesizce patlatıyorlar:
Yapacak bir şey yok!
***
Acizlik…
Yetersizlik…
Boyun eğmişlik…
Yılgınlık…
Umutsuzluk…
Tembellik…
Gübre makinesi insanların sığınağı, mazereti:
Yapacak bir şey yok!
***
Söyleyenin kişiliğini ortaya koyuyor.
Çaba sarf etmeyen…
Düşünme eylemine geçmeyen…
Azmi sallayan…
Hırsı törpüleyen…
Söylemesi ucuz ve kolay…
Duyulduğunda karın ağrısı yaratan…
Ağzın içini anlamsız dolduran…
Gelecek için her bir ümit vermeyenlerin moda cümlesi:
Yapacak bir şey yok!
***
Mazlum memleketimde…
Olumsuzluklar tespih tanesi gibi sıralanırken…
Devletin başındakilerden başlayıp her kademede yetkililerin olur’u olmaz gösterip…
Günü çıkarma veya zevahiri kurtarmak zihniyeti böyle dalga dalga yayılırsa…
Millet de bu lafı ağzına sakız yapar:
Yapacak bir şey yok!
***
Kimse demiyor ki;
Hayat felsefesi midir bu?
Yapacak bir şey yok gevezeliği var ya…
Bizi ezikliğe sürükler…
Birilerinin altına iter…
Genç beyinleri törpüler…
Hazırlopçuları besler…
Sanayi, ticaret, tarım ülkenin ekonomisini kemirir, bitirir.
Kaynakları tüketir, hedefleri köreltir.
Neden denmez ki;
Yapacak çok şey var!
***
Devlet büyüklerimiz, vekillerimiz, reislerimiz derse ki:
Yapmalıyız, yaratmalıyız.
Ya bir yol açmalı, ya bir yol bulmalıyız.
Yapamamak hepimizin utancı…
Her şeyi yapmak birliğimizin tacıdır.
***
Yok, denmiyorsa…
Yapacak bir şey yoktur!
O zaman…
Kepenkleri indirir…
Kapıları kilitleriz.
Yapacak bir şey değil…
Yaşanacak hiçbir şey yoktur!
************
