Vel Fecri, Ve Leyalin Aşr!
Mekkelilerin segiledikleri vahşetten dolayı çektiği “doğum sancıları”, Muhammed Mustafa’ya adeta “çare O cc. başkası değil” inancını/anlayışını zerk ediyordu damla damla…
Muhammed-ül Emin, Sevr’de yaşadığı son on gündeki acılarla tarihte yaşanmış ve yaşanacak bütün acıları kendisi çekiyor gibiydi. Naçar kalmıştı Muhammed Mustafa, tükenecekse nefesim tükensin, peki, ya kalanlar ne olacak diyordu. “Melekler, bir yandan Muhammed Mustafa’nın imdat çığlığına nasıl ve ne zaman cevap verileceğini merak ederken, bir yandan da Rasul-i Ekrem olacak insanın yaşadığı ızdırabın bir an önce dinmesi için dua ediyorlardı.”
İnsanlık ailesine, ama özelde “Mekke ve çevresine” acilen bir çare gönderilmeliydi. Bu çare ancak ve ancak herşeyin Malik’ince mümkün olabilirdi. Sevrin kutlu misafiri de bunun bilinciyle bir Mekke’ye kahır dolu bakışlarla bakıyordu.
Tahammülü imkansız sancılarla kendinden geçen Muhammed Mustafa gözlerini açtığında Mekkeyle göz göze gelir ve “çare” diye inliyordu. Özellikle vahyin nüzulundan önceki son on gece dayanılmaz acılarla geçiyordu. İlahi hitabın inişi yaklaştıkça sancılar da artıyordu.
Maksadını mübarek hitabın sahibinin bileceği o son “on gece”nin dayanılmaz sancılarını Kur’an Fecr Suresinde “o on geceye andolsun” ilahi ifadesiyle nazarı dikkatimize sunuyor. Kur’an pek çok Mekki Surede (Mekke’de nazil olan sureler) yeminlerle başlar ve yeminlerle devam eder. Yeminler pek çok farklı şekilde tefsir ediliyorsa da bizim esas alacağımız mana yeminlerin “şahitliği” anlamıdır.
Fecr suresindeki yeminlerle konuya açıklık getirebiliriz.
Vel Fecri, ve leyalin aşr.
Fecre andolsun, ve o on geceye.
Buradaki “fecr”in vahyin indiği ilk sabah vaktine giriş olduğunu pek çok müfessir ifade etmiştir. O zaman “leyalin aşr/on gece” de vahyin inişinden önceki Muhammed Mustafa’nın (as) Sevr Mağarasında yaşadığı ve sonunda vahyin nazil olduğu on gecedir diyebiliriz.
Vel Fecri, (o) sabahın ilk vakti şahittir, dünya hangi gecelerden sonra bu fecr vaktine erişmiştir. Öyle sanıldığı gibi kolay olmadı, bunun öncesinde sizin yerinize çekilen acılarla dolu yıllar vardı. Mekkelilerin kurtuluşunu arzu ederek kendini üzüntüden mahv eden “birileri” vardı.
Onun son on gece neler çektiğine o “on gece” şahit.
Fecr anının şahitliği,
Karalıkların yarılıp, nurlu sabahların çıkması,
“Cahiliye karanlığını yarıp çıkan vahyin nurlu sabahı” M. İslamoğlu
Belirsizlikler sonrası vahyin yol göstericiliğiyle ‘belirlenen’ istikametin doğuşu…
O “on gece” sonrası “alemlere rahmet” müjdesi geldi. Nitekim Kadir Suresinde “bin aydan hayırlı gece” dediği Kadir gecesinin de bulunduğu Ramazan ayının son on günü, bu yemin edilen/şahitliği ifade edilen “leyalin aşr/on gün” olduğunu söyleyen alimler (haddim olmayarak) isabet etmişlerdir diye düşünüyorum.
Bu surenin girişiyle Rabbimiz sanki;
“Ey vahyin inişinden önceki o on gece!
Siz söyleyin; Rasulum Muhammed Mustafa (as) neler çekti?
Onun ne acılar yaşadığını siz anlatın, çünkü bu yaşananların şahidi sizlersiniz” der gibi.
Devamı eecek…
