Uzaktan Esen Meltemler!
Canlıların içersinde, can gibi can olan insanoğlu her zaman farklı ve farklılığı içersinde sevgisi ile kendini belli etmiştir. Bu sevgi kırıntılarını bazen içersinde insanlık hissiyatı ile ortaya çıkarırlar. Bakarsın ki bir küçük kalbin içine girmiş ve o küçük kalp için çırpınıp duruyor. Zaman zaman o kalp de kendisini bana hissettirse de gururundan olsa gerek kendine engel oluyor.
İşte o küçük kalp beni bugün çok etkiledi... O kadar çok etkiledi ki belki de bana: O an sanki bizi nasıl anladın der gibiydi... İçimden ona bak gözlerime ben seni anlıyorum, sen de beni anla dedim... Evet iki can dı onlar iki kardeş, iki arkadaş, iki oynaşan yürekleri ile dolu dolu ahbaptı onlar... Söyleyemiyorlardı duygularını, anlatamıyorlardı içindeki dalgalı denizleri... Sormak da istesem NE OLUR SORMA ÖĞRETMENİM der gibi bana bakıyordu gözlerimdeki ışığın o pırıltısını yakalamak isteyip de parlatamadan...
Birisi Umutcan, birisi de CAN... İsimleri gibi umut vermek istercesine çevresine pırıl pırıl bakıyor gözleri, yanakları al al kıpkırmızı elma gibi... Neydi acaba Umut'un, umudu sordum kendisine: Hiç öğretmenim dedi ama sonra... Ben öğretmenim okuyacağım, çok para kazanıp her şeyi alacağım dedi, Ama söyledi alacağını evet ekmek, peynir, sucuk alacağım öğretmenim, sabah kahvaltısında yemek için... Deyi verdi gözlerini ovarak... Çok duygulanmıştım, kendimi zor tuttum, fakat nedendir bilinmez o da hissetti beni ve ağlamaklı oldu gözleri CAN' ın.. Umut ise sanki çevresinden umutlu olurcasına ve de Can'a bakarak neden anlatıyorsun der gibi...
Gururluydu Umut çünkü hayattan umutluydu ve de kanaatkar... Anlatmak istemeyen, sormaya devam ettim" Can sabah kahvaltısında ne yedin" diye O da bana: Ağabeyine bakarak: "Yumurta yedim" dedi, ve göz pınarlarından boncuk boncuk akan göz damlacıkları ve hıçkırık... Can baban ne iş yapıyor dediğim de ÇOBAN, köye yeni geldik, kimseyi tanımıyoruz diye ekledi...
Evet, Can konuşuyordu çünkü bıkmıştı hiçbir şey alamayışlarından, çare arıyordu, Canımı birilerine emanet etmeliyim. Ama gözünün önüne, ona destek olacak birilerini getirmeliydi. Umut ise daha sakin ve ketum neden söylüyorsun diye kardeşine kızarak, baktı keskin keskin... O kadar üzülmüştüm ki sanki kalbim yerinden çıkarcasına heyecanlı ve biraz da kendime kızarak seslendim yüreğime... Nasıl yardımcı olabilirim diye...
Umut ile Can henüz okulumuza geleli bir buçuk ay oldu. Kayıt yaptırdığında babasıyla beş dakikalık bir sohbet ettim, ve de babalarının üvey baba olduğunu öğrendim, evet üvey baba... Adam kedisini anlatırken Müdürüm benim çocuklarım değil, ben üvey babalarıyım ama ben hiç birşeylerini eksik etmiyorum alıyorum diyordu... Fakat aradan bir buçuk ay gibi bir zaman geçtikten sonra, uzaklardan gelen bir telefon sanki bana bir meltem esintisi gibi geldi, çünkü o meltem beni sardı sarmaladı ve CAN ile Umut'a umut ol diyordu...
Yaşadığım böyle durumlar çok olmasına rağmen gerçekten beni, sanki Canın o ilk hali gözümün önüne gelerek üzüldüm üzüldüm üzüldüm... Sabah olunca ilk işim öğretmenlerimle bu durumu paylaşmak oldu... Can bana öyle anlattı ki Canımdan bıktım dercesine ellerini dolaştırarak kafasının üzerinde, gözüne götürerek ellerini ağlamamak için zor duruyordu. Çünkü İkisine de sorduğumda akşam ne yediniz diye onlar da bana öğretmenim biz akşam yemeği yemedik, sabah bir yumurta ile okula geldik diyordu...
Öyle dünyaları vardı işte onların gurur dolu ama söyleyemeyip yaş bile dökemeyen... Kimse bilemezdi onların hep böyle olduklarını...Hemen Kooperatifte görevli öğretmenime dedim, Umutla CAN'a, CANsuyu olalım diye...Karınlarını bisküvi vererek doyurmaya çalıştık, birazcık bastırdık açlıklarını...Tabii öğlende, öğle yemeği yiyince sanki her meltem sıcaklığı böyle olsa da hiç bitmese dercesine baktılar gözlerimize... İkisi de dördüncü sınıfa gidiyordu...
Evet umuda umut olmak ne güzeldi, imkanları kısıtlı olup ta durumlarını anlatamayan o kadar küçük kalpler var ki kıpır kıpır atmaya hasret... Bizler de o kalplerin içine girip hep dolu dolu sağanakları güneşe, yüreklerine çadır kurup meltem sıcaklığını onlarla yaşamak istedik. Bilemezdik durumlarını uzaktan gelen o meltem esintisi tadında telefon olmasaydı. Ailesini okula çağırarak kalıcı, sürekli bir çözüm yolu aramaya karar verdik...
Herkesin, çevresinden haberdar olarak, MELTEM ESİNTİSİ yaratmasını diler, yüreklerinizdeki meltemler toplumu ısıtsın ve sizleri kucaklasın... Başka pınarlar ve ırmaklara sıcak rüzgarlar olup yüreğinizin debisini her zaman artırsın... Sevgiyle kalınız...
sevgili gulsen boyle olaya canin yasadigi olaya bende senin koyune geldigimde yasadim imirli koyune o yasadigim gunu asla unutamam sana cok tsk ederim ki banada o guzel duygulari yasattigin icin sevgili dostum imirli koyunde o guzel minik kalpler vrdi ki gozlerinin ici guluyordu adete bir yildiz gibi parliyordu cocuklarin hepsi birbirinden guzel cocuklardi onlarla oynadigin tum gun ama onlari unutamam hayatim boyunca maddi yonden belki benim ve bagzi ailelerin cocuklari sansli gercekten sukretmesini bilmiyoruz allah o kadar guzel nimetler veriyo ki gercekten o kadar cok kotu durumda olan cocuklar varsa koyde seninle bir bagis kanpanyasi baslatalim sevgili dostum maddi manevi destekle yanindayim burdaki arkadaslarima anlatip onlardan kucuk bi yardim toplayabilirim su an herkes tatilde gelince bi ara konusalim
Temmuz 17th, 2009 at 23:00ayrica yazini okurken yemin ederim canin durumuna cok uzuldum okurken agladim senin gibi ogretmen ler kaldi mi acaba ben gozumle gordum senin sevkatini sevgini hatta bilirimki gunlerden bir gun sana gelmistim senin gorev yaptigin okuldan bir ogrenci atesler icinde yaniyordu evine getirip onu doktora goturdugunu ona evde baktigina da sahit oldum hey guzel insan cennetliksin seni seviyorum guzel dostum iyiki tanidim seni iyiki varsin kucuk kalpleri saracagina eminim yine kocaman yufka yureginsen optum ellerine saglik
boyle yazilar yaz ki insanlar unutmasin ihtiyaci olan insanlari
bu devirde ac olan cocuklarimiz varsa hem devletin hemde insanlarin ayibida vardir diye dusunuyorum ama hepsine yardim etmek cok zor tabiki hala okudugum canin hikayesi hala beynimde inan ki cok etkilendim uzuldum
Temmuz 17th, 2009 at 23:07uzuldum uzuldum
ya seni sana anlatmak cok zor o guzel kalbine ellerine saglik seni seviyuoruz hep sevecegiz senin kalbine girecek insan cok sansli olacak senin gibi insan bulduguna hergun dua etmeli diye dusunuyorum seni kazanmak cok kolay oldugun gibi gorun yeter insallah sende istedigin gibi bir hayat arkadasi bulursun guzel dost harikasin seni seviyorum dostum iyiki varsin