Uykum Var!
Herkes hasta olur da Asuman eksik kalır mı? Faranjtin etki göstermesiyle vücudumda ki tüm gücü kaybettim. Ağrılar sızılar az ama vücut direnci hiç yok. Hal böyle olunca bol bol uyuyorum. Hatta kendime hayret ederek..
Hasta olmak elbet kötü ama en kötü yanı televizyona bağımlı kalmak ve saçma sapan programlar arasında gezmek… Günün çoğunluğu uyuyarak geçiyor. Uyandığım zamanlar da da neden uyandım diye kendime söylenmeden edemiyorum.
Ne zaman uyansam ve televizyon karşısına geçsem mutlaka sinirimi bozan şeyler öğreniyorum. Yine bir şehit var. Üstelik hafta sonu düğünü varmış… Ailesini nişanlısını gösteriyorlar içim acıyor. Ben burda böyle yanıyorsam onlar nasıl yanıyor??
Sinirleniyorum, ağlıyorum ve korkuyorum!
Gerek Suriye, gerek Filistin, Çeçenistan, Bosna vs.. olmak üzere bir çok Müslüman ülkede olanları tek tek hatırlıyorum. Orada yaşanılanları anlatan kitaplar geliyor gözlerimin önüne ve düşünmeden edemiyorum: yoksa yakın zamanda o kitaplar artık bizlerden mi bahsedecekler diye…
Sonra başka bir haber: Isparta/ Yalvaç’ta evli ve iki çocuk annesi bir kadın tecavüze uğruyor. Ve kendisine tecavüz eden kişiyi önce tüfekle vurup öldürüyor, ardından kafasını kesip köyün meydanına atıyor. Tepkim ise; ohh bee helal olsunnnn… Cinayet işlemek elbet kötü ama o kadın benim artık kahramanım.
Daha kahramanımın haberini izlerken sosyal paylaşım sitesinden değer verdiğim, oyunculuğuna ve şahsına hayran kaldığım Şebnem Sönmez den üç yaşında ki Dilan’ı öğreniyorum… Arkasından yine haberler de 14 yaşında ki genç kız tecavüze uğruyor ve hamile kalıyor. Devletten kürtaj için onay bekleniyor….
Siyasete ve diğer haberle girmek dahi istemiyorum. Vücudum kadar beynim ve kalbimde yoruluyor…
Ülkem de her şey var:
Cinayet,
Şehit,
Tecavüz,
Hırsızlık vs..
Saçma sapan bir gidişatın içerisindeyiz. Ve yaşamaya çalışıyoruz.
Çok uykum var. Uyumak istiyorum. Uyandığımda bu gördüklerimin kötü bir rüya olduğunu görmek istiyorum…
