Üç Ümit Sönmez
Eski ev sahiplerim beni arıyorlar...
Telefon çalmış beş gün önce... Uyuyor olduğum için duymamışım. Boşver, dedim. Eski zamanlardan bu güne, ev sahiplerimle ilgili genel karakteristiklerime baktığımda, grafik çizdim, zaman-eşeklik grafiği, boş ver,dedim.
Sonraki ev sahibim de aramış... Şu ankinden bir önceki yani. O ise daha sürekli-kararlı bir arama/çaldırma grafiği çizdi.
Dedim, bu arayışların ortak bir notkası var herhalde. Edemedim de geri telefon ettim. Acaba bir borç filan mı çıkardılar yine, diye. Aramadan hemen önce hesap bakiyemi düşündüm. Bir borç çıkardılarsa, sırf çenelerini kapatmak için para göndermeye razıydım. Fakat en fazla 50 lira gönderirdim. Artık borç her ne iseydi.
Ev sahibi şunu dedi: merhaba Ümit bey. Bizim evin ikametgah kaydında hala sen görünüyormuşsun. Kiracım söyledi. Sen aldırmadın mı kaydı?
Çoktan aldırdığımı söyledim. T.C. kimlik numaramı verdim. Nüfusçu kontrol etsin, dedim. Aslında böyle bir işlem, kaydı iptal için yetmeyebilir fakat, yeni kiracısı orada yaşadığına dair bir fatura filan gösterirse daha iyi olur diye düşündüm. Fatura olayını söylemedim. Zaten nüfusçu söylemiş veya söyleyecek olmalıydı.
Şu an toplam üç Ümit Sönmez var. Turhal'da bir tane, Didim'de iki tane. Toplamda, sanırım üç ediyor. Sanırım, diyorum çünkü eski ev sahiplerim beni arayana kadar şu an bulunduğum yerde bir tane olduğumu sanıyorken üçe çıkmışsam yarın belki de 18'e çıkacağım. Sanırım üç.
