Torunum Nazlı Aykut’un Bir Eski, Bir Yeni Şiiri
Nazlı Aykut, Filiz ve İlhan’ın çocukları olarak 19 Şubat 1999 tarihinde Ankara’da doğdu. Küçük yaştan itibaren görsel sanatlara ilgi duymaya başladı. Resim, deneme, şiir ve diğer çalışmaları, Ankara Arı Kolejinde okuduğu 3, 4, 5 ve 6. sınıflarda yazdıklarının, gazete ve dergilerde yayınlanmasının ardından, ilerisi için ümit veren görüntüler ortaya koyduğu gözlendi. Kendisiyle bir röportajın yapılıp yayınlanması da cesaret veren adımlar, sevindirici sonuçlar getirdi.Hatta bu yayın çalışmalarının tümü mini bir kitapçıkta toplanabilir mi?diye de düşünüldü. Nazlı’nın 2008 yılında 3-A sınıfındayken yazdıkları ve yayınladıklarından biri olarak dikkat çeken “Bir Anne Şarkısı” adlı şiiri şu mısralardan oluşuyordu:
Gözlerin bana duygu verir,
Saçların bana, pırıltı verir,
Ellerin bana sıcaklık verir,
Sesin bana, huzur verir,
Annemsin, canım annemsin,
Güzel annemsin,
En önemlisi, benim annemsin,
Ve bir meleksin.
2014 yılına geldiğimizde, Nazlı Aykut’un,Ankara Doğa Kolejinin 9-B sınıfının 275 numaralı öğrencisi olduğunu ve Nisan 2014 kaydıyla aşağıdaki “Başlıksız”şiiriyle karşımıza çıktığını görüyoruz.İlk
yıllardaki şiir denemelerinden yola çıkıp,mini bir değerlendirme yaptığımızda Nazlı’nın mısralarındaki olgunlaşmaya doğru atılan adımların sağlamlığını görüyor,gelecekteki ümit ve beklentilerimizin artışındaki sevinç ve mutluluğumuzu yaşıyoruz.
BAŞLIKSIZ
Karanlıkların elçisi olmak için,
Hırslanıyordu için için,
Bir sis bulutu girdi içeri,
Kokusu eski evindeki ballı ekmek gibi.
Bu bulut, bu ruh kendisinindi.
Ama kötüydü ve sahteydi,
Gülümsüyordu ona,”sev” diyordu sürekli,
Kendinin çürümüş bedenine bakarken,
Olmak istemedi karanlıkların Elçisi,
Aşkını atmak istemedi yangınlara,
Mezar gibi dar ve karanlık yerde
Zindan edilmiş bedenini hatırladı,
Aynalara bakmak istemiyordu.
Depresif bir ruh ve yorgun bir suratla,
Daha çirkin bir şey olamazdı.
Hatırladı,
Hayatının parçasının ona ihanet ederek
Mahzene kapattığını.
Aynaya tekrar baktı,
Eski bedeni çürümüş ve onu,
Çağırıyordu sislere,
Gözlerini yumdu,
Biliyordu.
Dünyada çok az iyilik bulunurken,
Aşkı yayamazdı.
Gözlerini açtı,
Kendini sislere teslim etmek üzere,
Atıldı öne.
Ve sonra sonsuz karanlık,
O da anladı,
Anlar…
Hepsi bu ana yayılmıştı.
GÜNÜN SÖZÜ: Önce iyi niyetinden kaybedersin, sonra iyi niyetini.. (Nazlı AYKUT)
