Toprak Vardı..Torun da Geldi..
Gri, yağmurlu bir Ekim sabahında, Ankara-Kavaklıdere'deki Daireye geldiğimde, aynı kattaki arkadaşlarımızdan Cangül ile Sevgin sabah çaylarını almaya gidiyorlardı, sevimli, gülen yüzleriyle..
Cangül birden bana dönerek ve sadece gözleriyle değil, yüzüyle de gülerek;
"Güne "dede" olarak başlamak nasıl bir duygu, Halit Bey"? dedi, incelikle..
Arkadaşlara doğru bir-iki adım atıp;
"Valla alışamadım henüz, yaşlılık kapımızı çalıyor mu ne..? dedim ben de gülümseyerek..
"Yok, yok, siz hiç dede gibi değilsiniz" dedi Cangül şöyle bir boy-pos işaretiyle destekleyerek.
Teşekkür ettim ve ardından da;
"Geçen sene babadan kalan memleket mirasını bölüştük, biraz toprak sahibi olduk, şimdi de torun geldi" diyerek sordum arkadaşlara;
"Torun-toprak sahibi olmak ne demek"?
Acaba bu deyim nereden, nasıl çıkmış?
İleride araştırıp buluruz ve yazarız.
Topraklar torunlara kadar devam etsin anlamında mı, yoksa bu aşamaya ulaşmak bir "yaşam terfisi" mi?
Hayatın, dönülmez akşam ufuklarına yaklaşmış olmanın bir işareti mi?
Her neyse, herkes "torun-toprak" sahibi olsun ve doğa ile insanın birliği, bütünlüğü, kucaklaşması her daim sürsün..
Dileğimiz, umudumuz bu.
Ben bu "torun" olayını biraz da şöyle anlıyorum:
Daha çok çalışmalıyız, torunlara çok daha fazla bilimsel, sanatsal eserler, yazılar, çalışmalar bırakmalıyız.
Onlar bizlere baktıkça, bizleri tanıdıkça daha büyük işler yapmak için kendilerinde kuvvet, güç bulmalılar..
Hoş geldin Ezgi Bebek, diyerek noktalayalım bu yazıyı..
Ve, yaşamın, hayata merhaba dediğin Trabzon topraklarında Karadeniz kadar bereketli, Akdeniz kadar da güneşli olsun..
Yazının bittiği şu anda, güneşin Çankaya sırtlarından gülümseyen ışığı da, Ankara'dan Karadeniz'e bir "yeryüzüne hoşgeldin" selamı olsun...
