Tabutçular
Kumruları gözlüyorum iki yıldır. Sıcak zamanlarda tellerde, soğuğa dönecek zamanlarda yerlerde geziniyorlar çokça. Narin ayakları yere değsin ki ısı alabilsinler, azalan yiyecekleri enerjiye dönüşmeden depo edip, enerjiyi topraktan alabilsinler.
***
Ayna gibi adam- lar da var. Onlara "bir şeydir" diyemeyiz; onlara hiçbir şeydir de diyemeyiz. Gece olunca güneşin ışığını yansıtan ay'a bakıp güneşi bilirler. Sadece bilirler. Bakarlar. Bir şey olamazlar, çünkü her şeydirler; hiçbir şey olamazlar; her şey, onlar olmayınca, hiçbir şeydir.
***
"Muhabbet" kelimesinin derin bir anlamı vardı... İnsanlar bir arada değilken bile Muhabbet içinde olurlardı, şu zamanlardaki basitleştirilmiş anlamından çok çok önceleri. Kısacası, denebilir ki, Muhabbet: bir millettir. Öyle, "kakarakikiri" bir anlamı yoktur. Koca bir millettir. Zaten ondan öte de millet yoktur. Eşyanın insana bulaşan kötü tabiatı gereği, her insan, diğer her insanın kötülüğünden dem vurur da Muhabbet tabiatından bahsetmez. Muhabbeti ortaya çıkaramamak da, birliktelikte marazaların ortaya çıkacağı korkusuyladır. Oysaki marazalar da birdir: Dediği gibi Bektaş'ın; "biz kusur görmeyiz" Çünkü kusurumuz da bir.
***
“Turgenyev çok ciddi bir yazardı ama beni güldürüyordu,çünkü bir gerçekle ilk karşılaşma gülme duygusu uyandırıyordu insanda. Başka birinin gerçeği sizin de gerçeğinizse ve o bunu sizin için dillendiriyorsa müthiştir.”
— Charles Bukowski, Ekmek Arası
***
Türk gibi küvetli.
***
Tgrt diye, bir zamanlar muz kabuğu esprileriyle de anılan, bir kanal var. Bu kanalı bir hafta boyunca seyredin. O kadar çok hazret görürsünüz ki anlatılan ve onların sözlerini-hayatlarını, inanç olmayan inanca inanasınız gelir; kalabalıktırlar; gerçekte görünmesi muhtemeli göstermezler; gözlerinizin önünde görüşünüzü kapatırlar. Şu hazreti bu hazret. Müslüman bakış açısıyla, müslümanın kendisi kendisini onlara itaate mecbur hisseder. Müslüman, kime itaat etmesi gerektiğini unutur. Hazret. Hazreti bok böceği.
***
"Organize İşler" filminde bir tabutlu sahne vardır. Bir tabutu 4 kişi yüklenir, cadde cadde, sokak sokak gezdirir dururlar; her gören bir omuz verir. Tabuta omuz verenlerin ceplerine, bu ilk 4 kişi veya diğer yardımcılar yanaşır, dadanırlar. Sonra ufak ufak bu dört kişi tabuttan omzunu çeker, diğerleri tabutu taşımaya devam ederken cadde cadde, sokak sokak, içlerinden biri sorar: nereye götürüyoruz bu tabutu? Bu cenaze kimin? der. O anda, tabuttaki 5. kişi birden hortlar(!). Çil yavrusu gibi dağılırlar kalanlar da... AKP hükümeti bu 5 kişidir.
Ayrıca: "Filoloji nedir? Yani mantıken Diloloji dense de olmaz mı? "
