Susuyorsun Hayata Rağmen
Dizdim mi dualarımı sevdiklerim için bir bir, kimini kabul eder tanrım, kimini duymazlıktan gelir, ama başka baharlarda elim boş dönmem. Bilirim ha geçip gitmişim yüreğinden, ha kalmışım sonsuza dek... Sen benim yüreğime işlendin. Öyle bir hüsrandın ki önceleri, öyle bir umuttun ki sonraları, öyle bir karanlıkta kalmıştım ki; bir tanrımaydı dualarım, bir de sana... İnanıyorum, neye inandığımı bilmediğin halde reddediyorsun. etme!.
Ben inanıyorum, yok olmak yok. Yok olmak fî tarihindeydi, şimdi varolmak savaşı var omuzlarımda, hicvettiğin her kimse, ona benzemek var. Belki bir gün benide anman umuduyla, orada öylece hiç soluksuz olmasa da, durup durmak var...
Kapılar açılıp kapanıyor, hiçbirinin ardında yoksun, ama öylece diz çöktüm dileniyorum seni. Bazen "üstü kalsın" diyorlar, altı üstü kalan bir şey yok ne yazık!.
Ezberlerimden çıkarsam seni, mesela 12 yıl öncesine hiç gitmemiş olsam, bir banktan bana emanet olmasan, bir çocukluk anısı da olmasan mesela... Farz et ki; sen doğmamış olsan, ben ben olur muydum? Sen ben olmasam yine gülümsermiydin annenin rahminde? Bir umut beni bulmak için düşer miydin dünyaya ve basar mıydın çığlığı yokum diye? Ben çağlıyor olsam bana yetişmek için koşarmıydın peşimden, bir nehir gibi içime doğru akıtır mıydın ruhunu ve hiç pişman olmadan bütün dünyaya rağmen beni seçer miydin?
Bütün bilinmezleri biraraya toplayıp seni ayrımsamaya çalışıyorum. Sen öyle uçuk bir yüreksin ki, nereye konsan basıyor çığlığı dünya!.
Talân Ayşe Kanca
