Sol Yanımıza…
Geceyi aydınlatan bir sesi vardı...sürgün yemiş bir ruhun inadına sahipçisiydi...kaçamaktı sözleri; bir o kadar sahip...
ve bir gün düştü gözler
gözler silahın namlusundaki tek kurşundu
vuramadı...
hüküm giymiş iki yalın gemiydik biz...denizinde poyrazlara direnen...ne zaman yanaşacağını karaya bilmeden, oradan oraya savrulan...
susardı...
yelkovan vurunca kendini zifiri nöbetlere; adını yazardı duvarlara...bir çizik atardı her yıkılışında.. salardı küfrünü yetişemediği için koşan ayaklarına...
ve ne zaman yağsa başımızdan aşağı baharlar; bilirdik içimizde sonbahar...Eylül koklayıp, Nisan solurduk yollarımıza...avunurduk çiğ tanesi düşmüş, nemli sözlerimizle....ağlar, dalardık vurgun yiyeceğimizi bile bile derinlere...
küserdi
batıp kaybolurdu deryalarda...depremler kusar; fırtına da bulurdu mahcup gözlerimi...sitemlerini bırakıp yıkıntılar arasında, yüreğini dayardı sol yanıma...sol yanımız konuşur; dilimiz oyalanırdı hüküm giymiş yalancı baharlarla...
şimdi düştük namlunun ucundan
vurulup
vuramadık
kıyamadık
SOL YANIMIZA...
