Sivas Ellerinde Sazım Yakılır!!
Ne yapayım benim de bir ahım var.
Senin tuğlu padişahın var ise,
Benim arkam kalem bir Allah’ım var.
Anadolunun büyük ozanlarından Pir Sultan Abdal, Hızır Paşa’nın yaptığı haksızlıklara ve zülümlere karşı böyle sesleniyordu. Mazluma yapılan zülme karşı isyanını bu şekilde dile getirmişti.
Pir Sultan Abdal, Anadolu’da yapılan haksızlıklara ve zülme karşı çıkmış. Sonunda Hızır Paşa’nın emriyle Pir Sultan Abdal idam ettirilmiştir. Aradan yüzyıllar geçmiş ve 2 temmuz 1993 yılında Sivas’ta Madımak Otelin’de Şair, aydın sanatçılar bir araya gelerek Pir Sultan Abdal’ı anmak isterken bu sefer de Sivas’ta toplanan bir gurup cani tarafından yakılarak öldürülürler.
Büyük ozan Pir Sultan Abdal’ı bir kez daha öldürmüştü bu caniler…
Kim bilir belki başka bir Hızır Paşa’nın emriyle…
Ne olursa, olsun bir can’a kıymak kesinlikle Allah’a inanan birinin, dinini iyi bilen bir müslümanın ve hatta insanlığını kaybetmemiş birinin yapabileceği bir şey değildir.
Nisa süresi, 93. Ayet’te şöyle yazar; “Kim bir mümini kasten öldürürse cezası, içinde ebediyen kalacağı cehennemdir. Allah ona gazap etmiş, onu lânetlemiş ve onun için büyük bir azap hazırlamıştır.”
Sevgili dostlar, Bu Türkiye tarihinin en utanç verici olaylarından biridir .
Hem Türkiye tarihinin hem de insanlığın en utanç verici vahşetlerinden biri yaşanmıştır Sivas’taki Madımak Otelinde.
Yüzyıllar önce Pir Sultan Abdal seslenmiştir; Demiri demirle dövdüler; biri sıcak biri soğuktu… İnsanı insanla kırdılar; biri aç biri toktu.
Hangi siyasi görüşe sahip olursanız olun, hangi mezhebe ya da hangi dine mensup olursanız olun ama orada yakılanların öncelikle bir insan olduklarını unutmayın. Orada yakılanlar kiminin annesi, kiminin babası, sevgilisi hatta kimininse çocuğuydu…
Düşünün ki hiçbir şiddetli eğilimi olmadığı halde anneninizin, babanınızın, sevgilinizin ve hatta çocuğunuzun bir gurup cani tarafından yakılarak öldürülüyor.
Bu acı karşısında ne hissederdiniz?
İşte onların aileleri de aynı hisleri ve duyguları yaşadı.
Anadolu’da yüzyıllar önce yaşamış olan Pir Sultan Abdal sanki bugünleri görürcesine sesleniyor; “elin attığı taş değil, ille de dostun attığı gül yareler beni”
Bir gün bu ülke’de birbirine taş atmadan kardeşçe yaşanacak bir ülke hayalini kuran insanların yeşermesi dileğiyle.
Sivas'ta canilerin vahşeti sonucu katledilen şair, aydın ve sanatçılar için bir kez daha hatıralarının önünde saygıyla eğiliyorum.
