Silgisiz Bir Yaşam
Aylar sonra ilk kez bir araya geleceklerdi… Büyük bir heyecan içindeydiler… Pıt pıt atıyordu kalpleri…
Heyecandan ne diyeceklerini söze nereden başlayacaklarını bilemiyorlardı…
Geçte olsa söze bir yerden başlamanın zamanı gelmişti de geçiyordu bile…
Bitmeliydi bu ayrılık bu hasretlik, bu defa kulak verecektiler can dostlarının seslenişine…
Oysa çok iyi biliyorlardı her gün, her saat birbirlerinin aklından bile çıkmadıklarını…
Bir an durup düşünmeye başladı, açıkçası bu düşünceden çok kendi kendine itiraftı… Onunla olmak içini dökmek istiyordu yine eskisi gibi… Bazen acılarını, bazen sevinçlerini onunla paylaşmak hep huzur vermişti çünkü…
Öyle büyük bir özlemle diziliyordu ki sözler dilinde ardı arkası kesilmiyordu… Ne zaman onu düşünse içi coşkun akan ırmaklar gibi çağıldıyordu…
Artık düşünmekten çok onunla olmak, ona dokunmak, onun sıcaklığını hissetmek istiyordu yine yeniden…
Ne güzeldi o günler diye geçirdi içinden… Onunla olduğunda yaşamla olan kavgasını daha rahat edebiliyordu…
Duru dupduru su gibi sevdasını dizelere akıtıyordu… Ne çok hasreti yaşamıştı vuslatı yaşadığı gibi… Anlamıştı onsuz olmuyordu işte… Ona dönme zamanı gelmişti…
İşte aylar sonra ilk karşılaşma… İlk dokunuş ilk sözcükler… İşte yine yeniden birlikteler geleceğe silgisiz bir yaşama el ele birlikte… Olmazsa olmazlardan kâğıt ve kalemin birlikteliği yeni yaşamda silgiye yer vermeden…
''Eğer bu hayatta silginiz kaleminizden önce bitiyorsa bilin ki yanlışınız daha çoktur''Alıntı.
