Sevginin Dili
Değerli Okuyucu, Rahman, hepimizin bildiği ve tanıdığı seven ve bağışlayan özelliği olan bütün Sami dillerinde ve hatta Hindçe’de bile kullanılan ve Arapça’ya da İbrahim olarak adlandırılan peygambere isim olmuştur.
Kerim kitabımız Kur’an, Rahmân’ı Vedud yani Çok seven olarak tefsir ettmiştir. “Şüphesiz benim Rabbim Vedûd ve Rahîm’dir.” (11/90).
İşte bu ayette Allah(cc) Besmeledeki Rahmân’ın yerine “Vedûd” sözcüğü kullanarak Rahman’ın “sevgi” tanımlamasını tefsir etmiştir.
Okuyucu, Allah’ın kitabını açtığında tıpkı gazeteyi eline alıp ilk olarak manşetine baktığın gibi ilk besmele ile karşılaşırsın. Ayrıca 27/30’daki Hz. Süleyman’ın Belkıs’a gönderdiği mektup ile besmelenin kullanım tarihi hakkında da bilgi sahibi olursun.
Kur’an’ın nüzul sırasına göre ilk suresi olan Alak suresinde, “Biz insanı alaktan yarattık” ayeti geçmekte. Bu sözcük, besmeledeki anlam ile aynı olup, alaka, ilgi, asılmış, iliştirilmiş, ilgili, tutkulu sevgi demektir.
Allah insanı işte bu taşan tutkulu sevgiden, ilgiden, alakadan yarattığını söylüyor.
Bu ilahi veri aslında her işe besmele ile başlamanın, Rahmân ve Rahîm ismi ile başlamanın her işe sevgi ve merhamet ile yani insanın ana maddesi olan alak ile başlanmasını müjdeliyor.
Peki, nasıl? Buna Kur’an cevap veriyor ve diyor ki: “Rahmân, iman edip iyilik, güzellik, doğruluk için çalışanların ameli salih işleyenlerin etraflarında bir sevgi (vudd) halesi oluşturur.”(19/96)
İşte, değerli okuyucu, buz dağının altındaki asıl gerçek burada saklı.
İşte en sert kayaları çatlatan gerçek.
İşte, kapanan kapıların arasından sızan ışık,
Düşmanlıkları yok eden tebessüm,
Gönüllere giren duygu ve yürekleri fetheden hal budur.
Yoksa Besmelenin konusu esrar ve tılsım değildir.
Evine girerken eşine ve çocuklarına karşı sevgi ve merhamet besleyerek girersen o evde kötülük olmaz. Eşine çiçek götürürsen, ilgini, alakanı, sevgini her fırsatta belli edersen, sevgi dolu sözlerle yaklaşırsan, çocuklarınla ilgili ve alakalı olur, onlara iyilik yapar, güzellikle davranır, doğrulukla hareket edersen ailecek sevgi yumağı haline gelirsin.
Böylelikle Allah birbirinizin günlünde “sevgi” vedd oluşturur. Onlar sizi, siz de onları seversiniz. Böyle olan bir eve çirkinlik ve kötülük yani Şeytan giremez
Sadece evde değil; işyerinde, çarşıda, pazarda, okulda, arkadaş çevresinde, siyasette, bürokraside, devlet ve millet ilişkisinde yani tüm insan ilişkilerinde sevgi ve bağışlama ile yaklaşınca yılanı bile deliğinden çıkarırcasına bütün buzların erittiğini, katı ilişkilerin yumuşattığını, kapanmış kapıların aralandığını göreceksin.
Hz. Musa’ın yürekleri sünnet eden yani kalpteki kılıfları; hırs, haset, kin, düşmanlık tortularını söken, taşlaşmış kalpleri yumuşatan, gönüllere sürur, yüreklere umut aşılayan dili besmelenin yani sevgi ve merhametin diliydi.
Mesel ile konuşmak adetinde olan Hz. İsa’nın çamurdan kuş yapması, ölmüşleri diriltmesi, körleri , sağırları iyileştirmesi, ölmüş, bitmiş, tükenmiş kişilikleri diriltmesi, gözlerin ferini açması, kulakların pasını silmesi, ruhsuzlara can, dizlere derman olması, yepyeni çığırlar, bembeyaz sayfalar açması, çamurlarda sürünen bir halkı alıp yükseklere çıkarması ve onlara yepyeni bir gelecek vadetmesi işte besmelenin yani sevgi ve merhametin diliydi.
İşte bunun için Hz. Peygamber alemlere rahmet için yani insanlıkta sevgi ve bağışlama yaymak için, besmeleyi yaşamak ve yaşatmak için gönderilmişti. “Gerçek hayat dininde besmele yürüyen sevgi ve merhamet olmaktır.” Sevgi ile yaklaşmak, bağışlama esasında eylemde bulunmaktır. Sevgi ve merhamet ile yaşadığını hissettmektir.
O yokken meğer hiç yaşamamışım, çünkü ondan mahrum olmanın adeta bir ölü olduğunun bilincinde olmaktır.
Bu nedenle ey dost! İnsanı sev, eşini sev, kızını sev, oğlunu sev, anneni sev, babanı sev, kardeşini sev, arkadaşını sev, çocukları sev, çiçekleri sev, hayvanları sev, ağaçları sev, kuşları sev, doğayı sev, hayatı sev, iyiyi sev, güzeli sev, doğruyu sev, adaleti sev, cesareti sev, mertliği sev, elle tutulur, gözle görülür bir şeyi sev.
Sevdiklerine merhamet nazarıyla bak.
Sevgi ve saygıyla..
