Sessiz Replikler
Yıllar kendini hissettirmeden süzülüp yanıbaşımızdan geçti… Arkandan bana kalan anılar, kavgalar ve sessizlik oldu.Şu an sesin kulaklarımda, bir filmi izler gibi aklımda yaşamın kareleri ve sesi.
Bak işte zil çalıyor ve ben yetişemiyorum !
Replikler arka arkaya geliyor, gözlerimi daha sıkı yumuyor ve sadece dinliyorum.
Erkek
“Kapıyı açmayı sevmiyorum sen açmalısın.
Hoş geldin deyip sarılmalısın.
Elektrik kesildi yemek yapamadım demelisin.
Annem geldi bulaşıkları yıkayamadım.
Sıkıntıdan mumları yakıp şişelere dekor yaptım ve sen sigara içme diye kül tablalarını kaldırdım”demelisin.
Kadın:
Ev sahibi kirayı istedi, ona görünmemek için dışarıda geçirdim zamanımı.
Ama kalabalıktan sıkıldım.
Deniz kenarında oturdum kalemim yaz diyordu.
Yanımda her zaman taşıdığım dostlarım olan kâğıt ve kalemimi çıkardım.
Yazdım, beni yazdım. Yazdıkça dizeler uzadı.
Yüreğinin kabuğunda yaşayanlardan başladım kendimi de içine kattım ama bir fark vardı.
Ödeyemeyenler dedim adına.
Vebalini ağır taşıyanlar gözyaşlarında teselli bulanlar için yazdım. Her defasında borçlu çıktı hayat… Unutamadım yaşanmışlığın ağırlığını.
Ama şimdi her kapı çalındığında kira gelir aklıma ve her defasında o’mudur diye hala düşünürüm desem de, “kapıyı sen açmalısın” diyemiyorsun artık. Sen yoksun, yoksun.
Gecenin hüznünde bak
Hala dolaşıyor yalnızlığım
Dalga dalga kıyıya vururken özgürlük
Yağmur yalnızlığımı üşütüyor
Mavi okyanus bak
Kucak açmış korkusuz.
Hani sen nerdesin,?
Anladım
Yalnızlığıma hiç gelmeyeceksin
Gücüme gidiyor bu sessizlik
Gücüme gidiyor seninle bu sensizlik
Yine de hayatın zamanındaki sensizliği yaşıyorum.
Yaşamaksa.
Ya da nasıl yaşanacaksa… Yaşa yaşa diyorum. Kendimce.
Gün suya değmeyince gurubun rengi ahanek vermez insana.Lakin öyle tez geçip gider ki o yansıma ,ne zaman akşam oldu deriz...
Sevgili Aynur hanım,yaşanmışlıkların sesiydi aslında Sessiz Replikler.Ben biliyorum ki, özlü sözleriniz ve daha bir çok yaşanmışlık birikiminiz var.Zamanla paylaşmanızı umuyor, teşekkür ediyorum bu güzel hatırlatma için.Şiir yüreğinizi saygımla selamlıyorum.
Sevgilerimle.
Temmuz 26th, 2010 at 00:59Aynur canım seni çok iyi anlıyorum.
"Ya da nasıl yaşanacaksa… Yaşa yaşa diyorum. Kendimce."
Nasıl yaşanacaksa... Yaşanıyor işte arkadaşım. Yaşanıyor.
Şiir yüreğin satırlara dökülünce, bize de keyfle okumak kalıyor. Okurken de bazen hüzünlenerek, bazen gülümseyerek kendimizi yazılarının içinde buluyoruz.
Sevgimle kal canım arkadaşım.
Temmuz 26th, 2010 at 03:23Sayın ve pek kıymetli Aynur hanım...
Temmuz 30th, 2010 at 16:26yazıyla daha pek güzelleşiyor ve gençleşiyorsunuz ...
O' olmayınca hiç olur,O' olunca hep olur.
makalelerini okumak bir zevk.
Sevgimle...
yalnızlık bazen keyif veriyor..bazen hüzün..ancak,yalnızlık kadında asil duruyor..:) yüreğine sağlık Aynur'cum..
Ağustos 1st, 2010 at 00:22