Selam Olsun Sana İnsan Sevgisi
Hayatımızın iniş çıkışlarında yanımızda olan insanlar ve içimizde uyandırdıkları, hayatlarımıza kattıkları ya da götürdükleri hakkında düşündünüz mü?
Ne güzeldir onları yanınızda hissetmek. Bir gün işyerime geldim ve evraklarımla uğraşırken aralarında bir mektup buldum. Canım kızıma diye başlıyordu. Annem ben yokken gelip yazmıştı. Manevi desteğini sözcüklerle sabitlemek ihtiyacı duymuştu.
Gün içinde hava kararır bulutlar toplanır fırtına çıkar buz gibi yağmurlar yağar. Sıkılır kaçmak istersin. Ama ertesi gün kuş cıvıltılarıyla uyanırsın masmavi bir gökyüzü ve parlak güneş sana gülümsüyordur. Senin içindir bu güzellikler ve yağmuru unutursun. Hayatta böyledir, bir gün her şey bitti sanırsın ertesi gün yeniden başlarsın’ demişti canım annem.
Belki çıkışlarda değil de inişlerde yanımızda olanlar daha çok yer ediyor gönlümüzde. Zorlukların daha çok hatırlanıp iz bıraktığı gerçeğinden yola çıkarak zordayken bize destek olanların, sevgiyle el uzatanların kalbimizde daha kalıcı olduklarını olmaları gerektiğini söyleyebiliriz.
Düşenin dostu olmanın önemli olduğunu toplumca unuttuğumuz günlerdeyiz. Bencillik ruhumuzu o kadar sardı ki çevremizi düşman olarak algılamaya başladık ve birbirimize düşmanca davranmaya hazır hale geldik. İnsana insan olduğu için değer verip saygı duymak çok zor geliyor bizlere. Özellikle hayat şartlarının bu kadar zorlaştığı şu zamanlarda zorda kalan herkes için oh çekmek âdetine sahip olduk
Sanki hatası olanı taşlayarak hayatımızın sıkıntılarının hırsını ondan çıkararak ferahlıyoruz toplum olarak.
İlle de bir anne hassasiyeti göstermemiz beklenemez. Herkesin fırtınalarını dindirecek kadar sevgi dolu olamayabiliriz ama nedir bu toplumsal nefret, birbirimize bu öfke neden?
Oysa güzel olan size en iyi gelebilecek, insana insanca yaklaşarak insan olduğu için merhamet ederek, Yaratanın hatırına incitmemek için çaba göstermektir.
Affetmek Allah’a mahsustur ama hoşgörü gösterebiliriz, destek olabiliriz. İlle de maddi destek değildir söylediğim. Sıcacık bir gülüş, bir merhaba, dostluğa uzanan bir el, yaslanacak bir omuz, sevgiyle yazılmış bir mektup, bir buket çiçek olabilirsiniz.
Hiçbir şey olamıyorsanız en azından gölge olmaz hakaret ve iftira etmezsiniz. Bir tekmede siz vurmazsınız.
Oysa şu haberlere ve yorumlara bakın internetten. Bir öfke krizidir sürüyor. Biri zorda düşmüş bir hata yapmış ya vurun kahpeye der gibi vuruyoruz eleştirilerimizle. Hakaret ve alay kırıla gidiyor. Daha çok hakaret edilip eleştirildiğinde bunu yapanlar acaba kendilerinin ferahladığını mı hissedecek. Düşene tekme vurduğunuzda zor gününü zorlaştırdığınızda sizin ekonomik kriziniz bitiyor mu? İşleriniz bolluğa ulaştı mı? Ailevi sorunlarınız bitti mi? Borçlarınızı ödeyebildiniz mi? Oh olsun demeniz ferahlattı mı sizi? Hata yapmış birini iyice karalamak sizi ağarttı mı?
Kaç yaşında olursak olalım ne hata yaparsak yapalım hepimizin hoş görülmeye ve sevilmeye ihtiyacı ve hatta insan olarak hakkı vardır. Bize göre hatalı gördüğümüz insanları hoş görenleri de taşlamak gibi huyu olan bir toplumuz. Bizler eleştirip karalıyorsak yakınlarının da destek olup sevme hakkı yoktur o kişileri değil mi?
Ayıpları kusurları Mevlana misali gece gibi örtemiyorsak da bu kadar üstüne gitmeye gerek var mı?
Tiraj yapılacak reyting alınacak patronlar değişecek kimileri oh! Diyecek diye insanların kusurlarını kullanmak ne kadar doğru?
Dünya da her şey ilahi bir terazide hareket ediyor. Şimdi terazinin ağır eleştiren kefesinde haklı konumda görünebilirsiniz ama bu hep orada kalabileceğiniz anlamına gelmez. Hatalar kusurlar çeşit çeşittir. Belki bugün yapılmış olan hata sizin çevrenize verdiğiniz görünen ama henüz kimsenin yüzünüze haykırmaya cesaret edemediği suçlarınızın yanında sevap gibi bile kalabilir.
Patronlar değişebilir. Sistemler değişebilir.
İnsanların biri gelir diğeri gider bu düzenden. Seçimlerini insanlar için kullanmış olanlar gidenin arkasından gider Ama bu ülke, adalet ve cumhuriyet için kullanmış olanlar var ki onlar insanca duygularıyla hata yapanı hoş görür istemiyorsa insanca veda eder ama ilkelerinin peşinden gider.
Hoşgörüsüz oh diyenler, acımadan saygısızca hakaret edenler ve bu gündemle kar edeceğini sananlar.
Sorunlarınızın bitmesi için bir insanın hatasını kullanmak yerine kendi doğrularınızla gurur duyabilir misiniz dönüp ona bakın.
İnsanı insanca sevip zor gününde tekme vurmadan veda etmesini bilen tüm dostlar.
Sevgiyle selamlıyorum hepinizi.
Hafize hanım öncelikle yazınıza ve değindiğiniz konular için çok teşekkür ederim kendi adıma ama nerde sizin gibi düşünen insanlar zaten olsa bu türlü kalleşliklerve haksızlıklar olmaz öyle bir dünyada yaşıyoruz ki kimsenin kimseye güveni olmadığı ve acığını nasıl yakalarda onu rezi ederim evet anlık kurtluş o türlü insanlar için bilmiyolar ki bürgün onlarında başına gelebilecek bir kötü olay da onuda başkaları aynı duruma sokacak biz toplum olarak BENCİL,ADALETSİZ,insanın insana değer vermediği bir toplum olduk acı ama böyle ......hep ben diyen insanlardan uzak tutsun allah hepimizi.tekrar tşk ederimmmm yazılarınız devamını bekliyorummmmm
Mayıs 13th, 2010 at 12:23kalplerde kalıcı olmak dileğiyle..............
Mayıs 17th, 2010 at 16:29