Şefaat
Televizyon açıyorum, yok Cennette kaç huri olacak? Faceye giriyorum,
yok peygamber şefaat edecek mi etmeyecek mi?
Bu taraftaki hurileri incitip, kadınlara kötü davrananlara o tarafta
değil huri, nuri bire verilmeyeceğini düşünsem de, erkeklerin huri
konusunda tatlı hayaller kurmalarını pek
tehlikeli bulmuyorum. Ama akaidle ilgili geçmişte yapılan ve yapılmaya devam eden
birçok amelin iyice düşünüp taşınmadan aceleyle eleştirilmesi beni ürkütüyor.
Bunlardan biri şefaatle ilgili yapılan eleştiriler.
Son zamanlarda bazı din adamları, ‘Şefaat ya Rasulallah" sözüne taktılar ve böyle
bir şeyin söylenemeyeceğini iddia ediyorlar. Gerekçesini de Kur’an’daki 2/48 ve
2/123 ve benzeri ayetlere dayandırıyorlar.
Şefaat, Bir kimsenin bir başkasının suçunu affetmesi için birinden ricada
bulunmasıdır. Bu anlamıyla bakarsak, herkes herkese şefaatçi olabilir.
Elbet de peygamberimiz şefaatçi olabilir.. Sadece peygamber değil hepimiz
bulunabiliriz. Bunu ben değil Kur’an söylüyor. Evet, bir çok ayette
‘Allah'tan başka şefaatçiniz yoktur’ diyor ama, şefaatle ilgili bütün
ayetleri irdelemeden sadece bu ayetlerin (2/48,2/123) peşine düşmek,
körlerin, fili çeşitli yerlerinden yakalayıp hüküm vermesine benzer.
Kuran'da şefaatle ilgili ayrıca, 19/87, 20/109, 34/23 ayetleri de var ve
bu ayetlerde, Allah bazı kişilere şefaat için izin verdiğini söylüyor.
19/87, ahit almışlara (yani peygamberlere)şefaat izni verileceğini de
açık açık belirtiyor.
Şimdi nasıl olur, hem Şefaat yalnız Allah’a ait deniyor da hem de başkalarının
da şefaat izni olduğu söyleniyor. Çelişki yok mu bunda diye sorulsa, hayır yok derim.
Çünkü, şefaatçinin sadece Allah olduğunu söyleyen ayetler genellikle din günü,
yani mahşer günü anlatılırken geçiyor. Din günü bitti, cennetlikler cehennemlikler
ayrıldı. Bir insan cennete gitti, sevdiği de cehennemde. Cennetteki kişinin her istediği
olacak ise, hadi buyurun problemi çözün bakalım!
Diyorum ki, saf insanların gönüllerini ferahlandırmak için içtenlikle
söyledikleri “Şefaat ya rasullallah” sözünden onları tereddüde düşürüp,
gönüllerini bulandırmanız, doğru bir şey değildir.
Gerçi o tarafta ne olacağı yönünde bu kadar kafa patlatıp tartışmak
yerine, bu tarafta neler yapmamız gerektiğine odaklansak, şefaate falan ihtiyacımız
kalmaz ama gene de ben, her insana sanki cennetlikmiş gibi yaklaşıp, iyilik yapmanın
öbür tarafta şefaatine vesile olacağını düşünerek yaşamımı kurgulamaya çalıştığımı
belirtmek isterim. Ne olur ne olmaz. Bi bakmışsın hiç ummadığın birinin şefaati
nedeniyle hoop cennete gitmişsin.:)) Her şeyin olabilirliği olabilir.
