Plaketten Kurtulduk, Darısı…
“İsraf denizi ne zaman biter” diye düşünüyorduk…
Hükümetimiz tasarruf politikası başlattı.
Siftah, plaketle.
Plaket alma-verme saçmalığı kaldırıldı.
***
Plaket çok zaman önce değerliydi.
Hatta nişan, madalya sınıfındaydı.
Her şeyin cılkını çıkarırız ya…
Plaketi de zamanla ucuzlattık.
Her önüne gelen birbirine plaket saçtı.
***
Memur amirine, amir müdürüne bir vesileyle ismi yazılı, kutulu yazıları sunmaya başlayınca tadı iyice kaçtı.
Konser veren şarkıcıya…
Şehre gelen komutana…
Vilayeti ziyaret eden eski valiye…
Denetime gelen genel müdüre…
Tayini çıkan mal müdürüne…
Yangına zamanında yetişen itfaiyeye…
6 ay kaza yapmayan belediye otobüs şoförüne…
Sosyal projeye destek veren başkan eşlerine kadar plaket dağıtılınca sektör de bir anda büyüdü.
***
Sonuçta…
Plakete değmeyen el, plaketsiz ev kalmadı.
Dolabın üstü doldu, fazlalıklar sandığa kondu.
***
Devlet geleneği diye akıllara sokulan, başarıya ödülden çok yalakalık malzemesi yapılan, bitmeyen törenleriyle
mesaiyi aksatan plaket, tarihe karışacak.
İnşallah.
***
Devlet tasarrufunda ilk adım atıldı.
Başlamak, başarmaktır.
Darısı…
Festivallere…
Şölene, törenlere…
Gezilere…
Ziyafetlere…
Millet cebinden saltanat keyfine!
**********
