Piyasanın Mutlusu Pilavcı!
İzmir Esnaf Birliği’ne kayıtlı üye sayısı…
400 binden 240 bine düştü.
Esnaf etmek teknesini…
Sattı, kiraladı, devretti.
Dayanacak gücü kalmadı.
Sermayeyi, mesleğinde bıraktı.
***
Birlik yönetimine sordum.
Neden?
Cevap; hangisini anlatalım.
Kasap?
Müşteriyi marketler kaptı.
Satırı, bıçağı paslandı.
Terzi?
Tarih oldu. Sizlere ömür.
Berber?
Permatikler bitirdi.
Demirci-kalaycı?
Gençler beğenmedi.
Ustası kalmadı.
Tesisatçı- elektrikçi?
Rekabetten birbirini yedi.
***
İmalatçılar?
Çin malları piyasayı sardı.
Yerli malzeme pahalılaştı.
Vergiler arttı.
Kiralar yükseldi.
Stopaj, SGK kasayı eritti.
Çalışacak adam, işsizliği tercih etti.
Sırtını devlete dayadı.
***
Başka dert var mı?
Bitmez ki… Bir Avrupa Birliği kriterleri eksikti.
Neymiş onlar?
İşyeri güvenliği, hijyen yönetmeliği, bol denetim, çok ceza.
***
Merdiven altı üretim?
İstemediğin kadar.
Kim, kimi yakalar…
Kim hangi malı, kaça isterse…
Ayaküstü pazarlar, satar.
Ne var ki çek, senet uçuşuyor.
Nakit para çıkmıyor.
***
Bu durum nereye kadar?
Ufukta ışık yok.
Durgunluğun adı kriz mi?
Çarşı, pazarı…
Görmeyen kör.
Duymayan sağır.
Konuşmayan dilsiz.
Bilmeyen ise cansızdır.
***
Piyasada mutlu olan yok mu?
Var, var…
Kimler?
Dönerci, köfteci, çorbacı, söğüşçü, sandviççi, hazır pilavcı.
Yani?
Mideyi ayaküstü dolduranlar.
Ver tabağı, al parayı.
Senet işlemez, veresiye çalışmaz.
Sektörün hepsi mi?
Ne gezer…
Markaysa malı ötürüyor.
Değilse işletmeyi devredecek adam arıyor.
En kazançlısı, seyyar dolaşanı.
***
Resimdeki örnek gibi.
1,5 TL’ye nohutlu pilav.
Yanında bir dilim domates.
Vergi yok.
İşyeri güvenliği istemez.
Kira yok.
Stopaj gerekmez.
Ruhsat yok.
Hijyen aranmaz.
Baş ağrıtacak bürokrasi…
Denetleyen, kovalayan zabıta yok.
***
Pilav tereyağlıysa…
Kuyruk çok.
Sabaha kadar!
*******
