Pastadaki Payımız
Kar görmeyeli, sokak lambasının altında kar taneleri dans etmeyeli koca bir mevsim geçti. Bu mevsim neyi değiştirdi? Neleri yok etti, elimizde kalanlar nelerdi? Yine kara kış geri geldi.
Yeni yıl kapıyı çaldı, evimizden içeriye girmek üzereydi. Dönüp bakınca geçen seneye, bu kısacık zaman diliminde kimlerleydik, yeni yılda kimler geçecekti? Yeni yılla yeni yollar mı açılacak önümüze, yoksa karlar mı yağdı ümit ettiklerimize hepsi bir bir not edildi.
Yer beyaz, gök mavi, ara ara birkaç yeşili ile doğa gardırop yeniledi. Kışlıklarını giydi. Biz de naftalinler arasından çıkaralım giysilerimizi, takalım eldivenlerimizi, şimdi kardan adam yapma vakti geldi. Havuç biraz ucuzlamış, acaba kömüre bu sene zam geldi mi? Elbette geldi. O zaman taştan da olur kardan adamın gözleri, onları da yerleştirdik gitti. Yere düşen ağaç dallarını da topladık mı, size kardan adam oluverdi.
Bu gece kardan adam gerçek insana dönüşü verir mi? O da Allah’ın hikmeti, hikmet dedim de aklıma ne geldi. Dün Hikmet’in hali neydi? Acaba derdini sorsam söyler miydi? Bence derdi derindeydi. Anlatmakla tüm dertler tükenir miydi? Yok öyle kandırmaca, sağ gösterip sol vurmaca, gün olur devran döner değil mi?
Gece uzun, kar yağışı yoğun, göz kapakları yorgun, “ aman ha dikkat et karanlıkta dört aç gözlerini, kurtlar yiyiverir seni” dedi. Güzelim beyazlık tüm çirkinlikleri temizledi. Mevsim dönerde gerçek renklerle baş başa kalıverir diye endişelendi. Minarenin kılıfını uyduruverdi.
Gökyüzünden binlerce pamuk öbeği yeryüzüne indi. Kimini sevindirdi, kiminin cebini deldi.
* * *
Her zaman hayata dair söylenecek çok sözümüz vardır. Herkesin yaşadıkları birbirinden faklıdır. Aynı durumlar karşısında hissettiğimiz duyguların şiddeti hayatlarımıza farklı yansır. Bazı insanların hayatta kalabilmeye, bazılarının da lüks bir hayat sürmeye ihtiyacı vardır.
Kocaman pastada herkese düşen bir pay mutlaka vardır. Kendimize düşen payın ne kadar büyük ya da küçük olduğunu bilemeyiz. Yine de olabildiğince payı büyütmek için şartlarımızı zorlayabiliriz. Fakat başkalarının payına göz dikmemeliyiz.
Sevdiklerimizin doğum günlerini kutluyoruz. Bol bol pasta kesiyoruz. Aslında kişi kendi pastasını herkesle paylaşıyor, biz de afiyetle yiyoruz. Paylaşmak insanı yücelten değerlerden biridir.
Yeni yılda hayatınızı tüm güzellikleriyle herkesle paylaşmanızı dilerim.
Her birimiz birer kar tanesiyiz. Bugün ile yarın arasında misafirleriz. Hayat güzelse, yaşamaya değerse sağlıkla kalınız.
Sevgili Aslıcığım,
Aralık 18th, 2010 at 21:44Geçen yıl Ocak ayının sonu olmuştu, halen kar düşmemişti hiçbir yere. Hatta endişe dolu bir yazı yazmıştım ben...
Karla birlikte yeni bir yılın girmesi de ilginçtir bence. Kar taneciklerinin hiçbirinin diğerine benzememesi gibi insanların da hem kendileri hem yazgıları birbirine benzemez. Lüks bir yaşamdan ziyade sağlık başta gelmeli.Ve her ne olursa olsun hayat çok güzel ve yaşamaya değer...
Misafir olarak geldiğimiz bu dünyada mutlu ve sağlıklı kalabilmek dileğimle..
Sevgiler...
Sevgili Zeugmacığım;
Mevsimler birbirine girmiş durumda, kar yağacağı zamanı şaşırdı. Bu durumun sorumlusu bizleriz.
Beden ve ruh sağlığı her şeyin başında geliyor. Etrafımızda sağlıksız insan görüp tedbir almayı bilmiyoruz. İhmal ettiklerimiz sonra başımıza çorap örüyor.
Hayatı güzellikleriyle yaşabilmek için her yönüyle kendimize dikkat etmeliyiz.
Söylemek istediklerimin tercümanısın teşekkür ederim.
Sevgilerimle..
Aralık 20th, 2010 at 14:55