Öykü Günü..14 Şubat..
İnsan öyküsüyle var..
Yaşadıkları, yaşantıları, geçen zaman, yiten zaman..
14 Şubat'ta öyküler okuyalım, yeniden..
Söz edelim, yazıp çizelim, anlatalım çokça sevgiden seviden..
Dostlarım; yaşam belki de anımsadıklarımız, öyküleştirip biriktirip paylaştıklarımız olabilir mi?
"Zaman hedeflere engel,
Her nerdeysen bir an evvel,
Erguvanlar solmadan gel.."
diyen bir ozanın çağrısına uymak gerek..
Sevgiler beklemez, izin de istemez..
Kalpler katı olabilir, tekleyebilir..
Biz ince şeyleri biriktiren yüreklere bakalım
Beyaz badem çiçeklerinin uç verdiği bugünlerde..
Yaz ve kış katılığına karşı baharın ılıklığını duyumsamak..
İlle de öyküler ve yanı sıra türküler..
Benim üniversitelerim bunlar..
Niçin yazarız?
Öyküleri, şiirleri, denemeleri yazmasak olmaz mı?
Evet hiç olmaz. Yazacağız, çünkü insan tükenmez, öyküler bitmez, türküler hep söylenmeyi bekler, bir ömürde bir çok, onlarca, belki yüzlerce yaşam vardır.
Düşler, düşünceler yazıldıkça artar, yazdıkça çoğalır..
Bunlar tartışılsın diye, yüreklerde daha güzel düşlerle, gelecekte daha büyük düşünceler birbirlerine karışsın diye yazıp durmaktayız işte..
Öykülerdeki sıcak insanlar. Hayatın yansıması.
Ellerindeki çay bardaklarından daha sıcak yüzleri, gözleri olan Anadolu İnsanları..
Sözleri de öyle..
Hele bir dinleyin, O anaları, büyük babaları ve bıcır bıcır çocukları..
İşte bu duygularla 14 Şubat'ın öykü gününde.. Sevgiyle.
Yepyeni öykülerle ve güzel türkülerle, yeniden merhaba.
Şapkalarımız çiçeklerle dolu olsun bu gün..
Ceplerimizde birer öykü kitabı..
Dilimizde ise türküler..türküler..
Mesela, "Hekimoğlu derler benim aslıma."..
Öyküler yazacağız gelecek neslime...
