Ölüme Beş Kala..
Bilinmezlikten kurtulmuş bir halim vardı. Herşey açığa çıkmıştı. Ama yine de bir sis bulutu görmek istediklerimi göstermiyordu sanki bana. Nerde olduğumu unutmuştum bir anda.
Uyuyormuydum yoksa? Bir rüyadan mı ibaretti bütün bunlar? Kendime gelemiyordum bir türlü. Zaman zaman bulutların üzerinde buluyordum kendimi ama bu gerçek hayatta olmazdı ki..Kesin rüya görüyordum. Mutluydum, uykumdan uyanmak istemiyorum diye haykırmak geliyordu içimden. Gerçek dünyaya dönmek istiyordum bir yandan da. Gerçek dünya? Saçmalıyor muyum ne? Belki de gerçekleri yaşıyordum ama bilinç dışı birşeylerin olduğunu düşünüyorum. Gözkapaklarımın açık olduğundan şüphelenmeye başladım. Ölüm müydü yoksa bunun adı? Çünkü ölürken insan ilk önce mutlu olurmuş diye duymuştum. Zaman kavramım da kaybolmuştu. Hakkaten saat kaçtı?
Umudum tükenmeye başlıyordu yavaş yavaş. Çıkmadık candan umut kesilmez diye öğretmişlerdi ama bana? Çıkmadık can? Çıkmamıştır umarım. Umutlu olmak istiyorum, daha yapacak çok işim var hem benim. Garip bir tebessüm var yüzümde..Bir matrix filminin içinde gibiyim. Ayna olsa da bir baksam diyorum nasıl bir durumdayım diye. Ama ben çok değişmiştim kendimi tanıyabilir miyim acaba? Hem ayna gerçek görüntümü verir mi benim yoksa sanal bir ‘beni’ mi görürüm karşımda? Hiç aklıma gelmemişti bak bu. Bu zamana kadar aynaya her bakışımda kendimi gördüğümü sanırdım. Ya ne oluyor bana anlam veremiyorum. Yine mi saçmalıyorum yoksa..Yoksa..Aklıma gelen bir gün başıma gelecek ama daha değil..en azından şimdi zamanı değil..
Her son yeni başlangıçları getirir beraberinde derler her zaman. bu neyin sonuydu? Ben artık sonları görmek istemiyordum ama.. sonsuz birşey olmaz mı hiç bu dünyada. Başlamaktan sıkıldım artık bazı şeylere.
Demek ki her şey bizim elimizde değil çünkü istem dışı yaşıyorum bazen. Nefes alıyorum ya onun için yaşıyorum dedim ben..nefes alıyorum..bunu farketmek ne büyük bir mutluluk benim için. Yaşıyorsam eğer bazı şeyler yapmak için çok da geç sayılmam aslında. Nefes almak ve bunu derinlerde hissetmek..ne büyük bir şeref yaşamak.. Herşeye rağmen.. Yaşıyorsunuz ya o yeter..yapmak istediklerinizi sıralayın ilk önce..sonra mı? Herşeyin zamanı var..
Ölüme beş kala yazıyorum bu yazıyı sana.. Sadece sana bırakıyorum devamını.. Yazmaktan ziyade hissetmek gerek bunu. Yaşarken ölmemek, ölürken de yaşamak gerek diyorum sadece..
