Ölüm Çiftliği Yönetmeliği Kararı
Hayvan ırkı çalışmalarında hayvan varlığını devam ettiren etken dişi buzağı, düve, süt ineğidir. Erkek boğalar ile hayvanlar çiftleştirilmeyip
seçilmiş erkek boğaların önceden sağılmış spermaları 18 aylık yaş sınırını doldurmuş düve ve süt ineklerine spermalanır.
Ülkemiz hayvancılıkta ırk ıslahı süren bir ülke olması dolayısı ile dişi düve, süt ineği kesimi kesinlikle yasaktır. Hiçbir veteriner hekim kararı ile ancak bazı meme hastalıklarının sonucunda tüm memeleri işlevsiz duruma gelmiş süt hayvanı kesime gönderilebilir.
Ancak, süt ineği, düve ortopedik bir vakıa sonunda sakatlanır ve bu sakatlanma onun sürü ile birlikte yürüyebilmesine, ayağa kalkmasında güçlük yaşadığı görülür ise kesime gönderilmesine karar verebilir.
Meme hastalıkları ve sakatlanma yönündeki bu durumu bilmeyen çiftçiyi veteriner hekim bilgilendirir ve çiftçi de hekimin verdiği karara uyar.
Peki devletin resmi kararı ile hiçbir hastalığı, sakatlığı olmadığı halde beslenemediği için süt veriminden kesilmiş ve spermalanıp bir yıl beslendikten sonra tekrar süt ineği haline gelecek süt ineği için kesim kararı verilebilinir mi? Bana göre hayır.
Ama burası Türkiye!
Hayvancılığın ekonomisinden anlamayan bir bürokratik ve siyasi yapının oluştuğu GTH Bakanlığında böyle şeyler oluyor ve ırk ıslahında süt ineklerinin ‘’ölüm, kesim çiftliği’’ haline getirilişini lütfen okuyunuz:
Antalya’nın Korkuteli ilçesi İmrahor Köyünde 138 süt ineği sahibi Musa Ay Ve Turgut Demir iflas edince alacaklılarını sıkıştırması sonucunda köyü terk edip kayboluyorlar. Tabii ki inekler aç kalıyor. Aç kalan 67 süt ineği telef oluyor. Köylüler durumu İlçe Tarım Müdürlüğüne bildiriyorlar. İlçe Tarım Müdürlüğü tabii ki aldırış etmiyor. Bir memurun bir konuda ‘’ aldırış etmesi ‘’için yönetmelik olması lazım. Durum köylüler ve hayvan severler tarafından basına intikal ettirilince Antalya Tarım İl Müdürlüğü’nün bağlı olduğu Antalya Vali Yardımcısı Hakkı Loğoğlu durumu bakanlığa iletiyor. GTH Bakanlığının hayvancılık ekonomisinden anlamayan ‘’bitki yetiştirme ‘’ akademik alanı olan yüksek bürokratı da geriye sağ kalan 71’i için ‘’süt ineklerini kesin ‘’ kararını veriyor.
Gerekçe de ‘’ bu hayvanların bir yıl beslenmesi gerekiyormuş!’’
GTHB’na bağlı Tarım İşletmeleri Genel Müdürlüğü (TİGEM)’e bağlı binlerce kapasiteli büyük baş hayvan çiftlikleri var iken Bakanlığın böyle karar vermesi şaşırtıcı değil.
Ha
yvan varlığının yükseltilebilinmesinden, hayvancılık ekonomisinden anlamayan bir yapı ve siyaset var karşımızda!
Hangi gerekçe ile terk edilmiş olursa olsun ırk ıslahı yapılan ve yapılmayan büyük ve küçükbaş hayvanların yaşamaları ve hayvancılık ekonomisine yeniden kazandırılmaları için böyle olmayan ‘’ ölüm çiftlikleri yönetmeliği’’ değil ‘’yaşam çiftlikleri yönetmeliği’’ hazırlanmalıdır. Yayınlanacak yönetmelik doğrultusunda İl, İlçe’nin Gıda Tarım Hayvancılık Müdürlükleri, Kaymakamlıklar, Valililikler ne yapacaklarını bilmelidirler.
Açlıktan ölüme terk etmekten ise kesme yöntemi köylüye aittir, kasaba sevk eder. Hayvancılık siyasetçisi, bürokrasisinin işi, hayvancılık ekonomisinin gereği ise aç kalan hayvanları kesime değil beslenebilmesini sağlayacak düzenlemeleri yapmak veya getirmektir.
Dirayetli yönetici acil olaylar da; yönetmelik aramaz, mevcut kanunlardan, yönetmeliklerden vazife çıkarır.
