Kalp ve Kalbin Halleri (III)Bölüm
Gönül İnsanın tekamüle ermesini sağlamak üzere ruh, kalp, nefis, aşk ve akıl marifetiyle mizaca uygun karakterde zaman ve mekan sınırı tanımadan kaderdeki hayat çizgisi istikametinde sel gibi her aleme hayal seyri seferi yaparak hayır ve şerre yönelik fikir ve düşüncelerin oluşmasını sağlayan, Allah’ın nazar ettiği insan kalbinin merkezine gönül denir.
İlahi aşk ile hayır yönünde geliştirilen gönül, melekut aleminden Rahmana ait hikmet ve sırlara vakıf olunca da Allah’ın nazar edip şereflendirerek yerleştiği kalpteki bu yere Allah’ın evi veya insan gönlü denir.
Allah cümlemize böyle gönüller nasip eylesin, amin.
Nefse uyup şer yönünde geliştirilen gönül ise, şeytanların karargahı, evi olur. Böyle bir gönlün sahibi olmaktan da Allah’a sığınırım.
Kalp; Dünyevi varlığı ile, nefse bağlı olarak öncelikle bedene hizmet eder. Ona enerji üretir. Ürettiği enerjiyle de tüm ben’liğe hayat veren yaşam kaynağının merkezidir.
İçinde barındırdığı gönülden dolayı da ben’liğe bağlı oluşacak olan duygu ve düşünceye yönelik sürekli hayal seyri seferi yaparak akıl derecesinde olumlu – olumsuz yönde ben’liği için sürekli fikir üreten bir merkezdir.
Demek ki, insanı bedenine hayat verip yaşatırken, ruhuna hizmette kusur etmeyen yine kalp denilen yüreğidir.
Kalp denilen bu merkez insan bedenine enerji sağlayıp hayat verirken, aynı zamanda içindeki ruhunda gelişip olgunlaşmasını sağlar.
Bunun için kalp içinde oluşacak olan bütün nefsi ve ruhi oluşumların oluşmasına yönelik onlara enerji üretir.
Ürettiği enerjiyle de kalp içindeki bütün oluşumlara zemin hazırlayarak aynı zamanda da bütün bu oluşumların asıl kaynağını oluşturur.
İnsanın sol göğsünde sıkılı yumruk gibi duran, iki odalı, iki bölümden oluşan kalp her açılıp (sıkılıp) kapanışta vücuda kan içinde enerji pompalayarak bütün asli görevlerini yerine getirir.
Bedendeki bu organın (yüreğin), beden içinde iki görevi, iki de sorumluluğu vardır.
Bunlardan birincisi bulunduğu bedene hizmet etmektir. Bu dünyevidir.
İkincisi de beden içindeki ruha hizmet etmektir. Bu da uhrevidir.
Kalp, bulunduğu bedene hizmet ederken, aynı zamanda kendi nefsine de hizmet etmiş olur.
Hem bulunduğu bedene hem de kendi nefsine hizmet ederken insan aynı zamanda bu dünyaya da hizmet etmiş olur.
İnsan dünyaya hizmet ederken kendine, bulunduğu bedene, yaşadığı dünyaya hem de gelecekteki ahret hayatına ruhu vasıtasıyla hizmet etmiş olur.
Ayrıca ruhaniyetine bağlı elle tutulup, gözle görünmeyen, ilerde oluşup gelişecek olan uzuvlarına hizmet etmiş olur.
Uzuvlarına hizmet ederken de ahretine hizmet etmiş olur.
Ahretine hizmet eden bir kalbin sahibi sonunda ruhunu olgunlaştırarak kemale erer.
./...
Cahit KARAÇ
