Meşruiyet Krizi
Dünyada henüz devlet fikri yok iken, şiddetin denetime alınmadığı günlerde, eline silah alan şiddet uygulardı. Kim daha baskın olursa, o iktidar olurdu.
İnsanlık baktı ki, bu iş böyle gitmiyor. Şiddeti tüm halkın rızası ile bir kuruma verelim dendi. Tahakküm ve eşitsizlik için bir rıza gösterelim dendi. Şiddeti uygulamaya herkes değil, tek bir kurum, devlet sahip olsun denildi.
Egemen sınıf ve sınıflarda böyle oluştu.
Tahakküm ve eşitsizlik için “rıza” halkın devlete ve egemen sınıfa verdiği bir yetki oldu.
Yıllar ilerledikçe, iktidarın uygulayacağı “tahakküm ve eşitsizliğin sırları belirlendi. Modern devlet de böylece ortaya çıkmış oldu.
Ortaçağda, erken kalkanın kullandığı şiddet de, böylece denetim altına alınmış oldu.
Modern devlette, egemenliği elinde bulunduranların, diğer sınıflara uyguladığı “tahakküm ve eşitsizlik” bu rıza çerçevesinde olur.
Devlet bu rıza ilkesini, kendisine verilen sınırlar içinde kullanıldığı ölçüde uygarlaşır ve çevresini uygarlaştırır.
Gelelim günümüze, AKP devleti yönetirken, tahakküm ve eşitsizliğin uygulanmasında ki evrensel “rıza” ilkesini çiğnemektedir.
Kuvvetler ayrılığı ilkesi ile garanti altına alınmış olan, “genel rıza”, yargının yetkilerinin gasp edilmesi ile ortadan kalkmıştır.
Sadece ben mahkûm ederim, sadece ben asarım, sadece ben yıkarım denilmektedir.
Gözaltına almaların, tutuklamaların keyfileşmesi, iktidarda kalmak için toplumda var olan mutabakatları ortadan kaldırması, iktidarın meşruiyetini ortadan kaldırmıştır.
Zaten yarım yamalak meşruiyet ile ayakta duran AKP, şiddet kullanarak o meşruiyetini de kaybetmiştir.
Yarım yamalak demem şundandır; Seçimi başlı başına meşruiyet kaynağı olarak saysak bile, oy kullanmayanları da çıkardığımızda, ülke halkının sadece %30’unu temsil etmektedir. Dolayısı ile seçimden aldığı meşruiyet de yeterli değildir.
Türk halkı şimdi meşruiyet krizi yaşamaktadır.
Gayrimeşru bir iktidara karşı direnmek de haktır.
