Kusura Bakmayın Beceremedik!
Yıl bitiyor.
Eksiğimiz, hatamız, yanlışımızı bilerek özeleştirimizi yapalım ki…
Yeni yıla toparlanalım, kendimizi yenileyerek umutla girelim.
Önceki günkü yazımda…
Ege’de 25 yıldır yayın yapan İzmir’in tek kanalı EgeTV’nin patron ve çalışanları dışında sahiplenilmemesi sonucu ay sonunda kapanacağını bildirmiştim.
S
ebebi tekrarlayayım:
Şehir ilgisizliği, sadakatsizliği, vefasızlığı.
***
Kızanlar, köpürenler olacaktır.
Saygıyla karşılarım.
Ancak gerçeklerden kaçamayız.
Bunları neden mi yazıyorum?
İzmirli sanayici, tüccar, esnaf, sporcu, gazeteci, sanatçı, avukat, doktor, mühendis, işçi, memur olarak dayanışmadan uzaklaştık.
Eski beraberlikleri yaşamıyor, birlikteliği kuramıyoruz.
Kent değerlerini de bu nedenle kaybediyoruz.
***
Örnek mi?
Bir zamanlar İzmir’de doğmuş, büyümüş, ün yapmış, para kazanmış isimlerin toplandığı dernek kurulmuştu.
Kısa adı; İzder. İzmirliler Derneği.
Heyecanı yüksek ve hedefleri büyüktü.
İstanbul, Ankara. Antalya’da bürolar açacak…
Avrupa, ABD’ye yayılacak…
İzmir’i her yönden tanıtarak, kalkındıracaktı.
Kimler üye olmadı ki?
Rüşdü Saraçoğlu’ndan, Kutlu Aktaş’a, Mustafa Denizli’den, Tan Sağtürk’e.
TÜSİAD’ın yönetim modeli seçildi. İlk Başkan Sanatçı Ali Kocatepe seçildi.
***
Kısa süre sonra heyecan kayboldu.
Dört yıl uğrayan olmadı.
100 üyeli dernek, sonra kapıya kilit vurdu.
Neden mi?
Kimse aidatını ödemedi!
***
Bir diğer örnek.
Kent demokrasi modeli olarak “İzmir için elele” sloganıyla çalışma başlatıldı.
7 yıl önce, Temmuz 2009’da.
Yollar, bulvarlar bayrak- pankartla donatıldı.
Kurul üyeleri seçildi, çalışma grupları oluşturuldu.
Aynı yıl 24 Ekim’de kültür çalıştayı yapıldı.
Amaç; İzmir’i uluslararası kültür, sanat, tasarım metropolü haline getirmekti.
Bir daha gündeme alınmadı.
Aynı çatı altında İzmir Ekonomik Kalkınma Koordinasyon Kurulu yaratıldı.
Bugüne kadar 62 kez bir araya geldi.
Özel seçilen kanaat önderleri her şeyi konuştu, projeler havada uçuştu.
Ne bir eser kondu, ne bir fidan dikildi.
Meraklısı sitesine girer, toplantı tutanaklarını okur!
***
Velhasıl…
Zaman su gibi akıyor.
Dün geçti, bugün gidiyor, yarın önemli.
Gerçek; “kral çıplak” diyerek…
Soyut söylemden somut eyleme geçmektir.
***
Sürçü lisan ettiysek affola!
****
