Köpek Karekterli Dostlar(!)
Değerli okur! “Dost”un Arapça’daki karşılığı “Evliya”dır. Mesela: “Allah’u veliyyüllezine emenu.” (Bakara Suresi, 257. ayet) “Allah iman edenlerin velisi yani evliyasıdır.” Yani velisi, koruyucusu, dostu demektir.Bunun tersi, “İman edenler de Allah’ın evliyalarıdır”.
Burada, anlatılanın aksine; tüzel bir karizma, farklı bir statü yok! “Yani her iman eden kul Allah’ın evliyasıdır.” Dolayısıyla da birbirinin dostu, koruyucusu, yoldaşıdır.
Peki, dost dosta kazık atar mı? El cevap: “Kesinlikle atmaz!” Dost dosta kazık atmışsa o dost değildir. “Dost kazığı” ne kadar ağır bir kelime!
Dost bildiğimiz ve arkamızdan kuyumuzu kazdığını öğrendiğimiz nice dost(lar)muz (!) var öyle değil mi?.
Hangimiz dost kazığı yemedik ki şu hayatta?
İnanın şu dost kazığı tabiri kimyamı altüst ediyor.
Bu nasıl bir dost ki kazık atıyor, kazık atıyorsa nasıl “dost” kavramıyla ödüllendiriliyor?..
Bizim Anadolu’da erkekliğe sığmayan tavırlar ortaya koyanlara “soğan erkeği” derler. Eskiler bilir, bir zamanlar çokça kullanılan “çavdar ekmeği” sözü de benzer bir anlam taşırdı.
Önüne atılan kemikleri yalarken arkadaşlarına kazık atan birini tanımlarken “çavdar ekmeği” gibi hafif bir cümle, sadece nezaketen kurulur.
Yoksa söylenecek çok daha ağır kelimeler de var.
Mesela, “köpek karakterli” insanlar ile “köpeklerin” ortak özelliği vardır.
İkisi de “kemikten” etkilenir.
Tefsire gerek yok ama anlamayanlar için minicik bir ipucu: “Köpekler kemik yer, köpek karakterliler kemik yalar.” Sadece yalayabilirler, yiyemezler.
Köpek karakterlilerin önüne kemik atan çakallar ona kemik yedirmezler. Köpek kemik için “kavga eder”, köpek karakterliler, “kemik yalarken arkadaşlarını satarlar”.
Sonuç olarak köpeklerden korkmayın.
Köpekten arkadaş olur hem de bal gibi olur.
Ancak, arkadaşlarını yarı yolda bırakan, “köpek karakterlilerden” ne dost ne de arkadaş olur.
Onlar sadece “iyi gün dostu”durlar.
Sanki “iyi gün düşmanı” var da!
