Kolesterol İlaçları Parkinson Riskini de Artırıyor
Yeni bir araştırmada, Parkinson hastalığına (PH) karşı koruyucu etkisi olduğu ileri sürülen kolesterol ilaçlarının (statinler) böyle bir etkisinin olmadığı, tam aksine statinlerin PH riskini artırabileceği, yüksek kolesterolün PH’ nı engelleyebileceği tespit edildi (1).
USA’ da bugün 1 milyon kadar Parkinson hastası olduğu tahmin ediliyor.
Movement Disorders isimli tıp dergisinde yayınlanan yeni araştırma, kısa adı ARIC olan Atherosclerosis Risk in Communities (ARIC) Study kapsamında gerçekleştirildi.
Katılımcıların kolesterol seviyeleri, ilaç kullanma hikâyeleri ve Parkinson belirtileri değerlendirildi.
Analizlerde, yüksek kolesterol seviyelerine sahip olanlarda aynı ekibin daha önce de göstermiş olduğu gibi Parkinson hastalığı riskinin daha düşük olduğu bir kere daha ortaya kondu.
Araştırmaya göre, statinler Parkinson’a karşı bir koruma sağlamadığı gibi bu ilacı kullananlarda uzun vadede Parkinson riskinin arttığı da tespit edildi.
Daha önceki çalışmalarda statinlerin Parkinson’ a karşı koruyucu olabilecekleri sonuçlarına karşı araştırmacılardan Huang şunları söylüyor:
“Bir ihtimal, statin kullananların zaten yüksek kolesterolleri olan kişiler olması ve bunlarda Parkinson riskini düşük bulunmasıdır.
Bu durum, bazı çalışmalarda statin kullanımı ile düşük Parkinson ensidansı arasındaki ilişkiyi de açıklayabilir.
Daha önemlisi, bu sözde fayda uzun vadede görülmeyebilir.
Kolesterol-Parkinson ilişkisini daha iyi anlamak için çok daha fazla çalışma yapılması icap eder.
Statinlerin ko-enzim Q10 sentezini (Q10) baskılaması da önemli olabilir çünkü Q10 hücrelerin enerji ihtiyacını sağlıyor ve sinir hücrelerini koruyucu etkileri de var”.
Gelelim neticeye
Vücudun temel ayarlarını bozan bir ilacın herhangibir hastalığı tedavi etmesi veya önlemesi akıl ve mantık dışıdır.
Böyle bir ilaç “anti-enflamatuar ilaçların kralı” olsa ne yazar?
Statinlerin etki mekanizmasını bilip de bu ilacı yazan doktorlara “üstün cesaret madalyası” verilmelidir.
Kaynak
http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/mds.26152/abstract
