Kısa_kısa-_Büyük_Hayallerim
Şimdiye kadar kaldığım evlerden hangisinde en çok rahat hissettim kendimi? diye düşündüm. Üniversite yıllarımda, bir seferinde yaz okulu için kalmıştım zaten kaladurduğum öğrenci evinde. Demetevler denen mahallede. Diğer öğrenci arkadaşlarım yoklardı, memleketlerindelerdi.
Yaz gelmeden evi badana etmek konusunda konuşmuştuk. Fakat ertelenmişti. Ben de demiştim ki kendime; zaten zaman var, uygun bir gün ilk önce salondan başlayarak badana edeyim. Kirli, gri mavi arası bir renge bürünmüştü duvarların rengi. Daire zaten bodrum kat daireydi;bu yüzden belki de, biraz daha soluk renk almıştı. Tavanı yüksek, geniş bir salondu.
Salondaki, nereden ne zamandan kaldığı bilinmeyen eşyaları yan odalara dıkızladım. Tıktım yani. Salonun orta yerinde iki kişilik bordo renkli bir koltukla; sağ ayağı, üzerine birşeyler konunca aksayan sehpa kalmıştı.
Badana için gerekli malzemeleri tamam edince yavaş yavaş fırçaya başlamış ve iki-üç gün içerisinde bitirmiştim işi. Uzun tüller vardı uzun pencerelerde, onları da takmıştım kornişe.
Yan odalara tıktığım eşyaların hiçbirini geri salona getirmedim. Büyük,yüksek tavanlı salon; bir kırık-küskün sehpa, bordomsu iki kişilik koltuk... Başka hiçbir şey yok...
Bir ayı aşkın kalmıştım yazın. Haftada bir gün -cuma günü- ders için fakülteye gidiyor, 2 saat bile durmadan geri geliyordum.
Geceler; bir sehpa, iki kişilik bir koltuk, uzun tüller... o kadar. Elime geçen kitapları okuyordum. Tuhaf kitapları bile okuyordum; 9 Kehanet, 10.kehanet...gibi kitapları bile.
İşte, en rahat ettiğim ortam; mümkün olduğunca en az eşya ve biraz gece.
...
Şimdilerde ise yine benzer bir istek içindeyim. Zaten öyle bir yaklaşımım vardı;daha çok o isteğin içindeyim. Her şeyi dağıtıyorum; kitaplarımı, ıvır zıvır diğer eşyaları...
Bir salon hayal ediyorum! Boş. Eski dostlarım!.. Ayağı kırık sehpam! Bezgin bordo renkli koltuğum; sizler de gelin; tülü de unutmayın; o eski tülü.
