Kendi İçimizde Yeni Benlerle Kaşılaşmak
Hayatımızın her anında kendimizle yüzleşebilmek… Her yüzleştiğimizde kendimizle, yeni biriyle karşılaşmak.
Karşılaştığımız her yeni bene yabancılaşmak.
Yüzleştiğimiz yeni yabancı benlerle, yeni benler oluşturmak.
Ve bir gün kendi içimizdeki yüzlerce benle, farklılıklarımızla mozaik bir ben oluşturmak. Aynen evren gibi. Aynen dünya gibi. Aynen doğa gibi. Aynen toplum gibi.
Tanıdığımız yeni benler,
şaşırtıyor beni
Hayatımızın farklı anlarında veya birileriyle farklı karşılaşmalarda kendimize yabancılaşmak. Nasıl öyle davranabilirim ki? Nasıl öyle yapabildim ki?
Nasıl öyle çaresiz kaldım ki? Nasıl öyle yanıt verdim ki?
Nasıl öyle susabildim? Nasıl öyle yalakalık yapabildim ki?
Nasıl bunlara katlanıyorum? Nasıl böyle olabilir ki?
Sahi bu ben miyim?
Bu ben, diğer ‘ben’e neden yabancı geliyor ki?
Kendi içimizdeki benleri tanıyınca neden şaşırıyoruz ki?
Farklı benler sayesinde asıl beniz. Bir benle, ben değiliz.
Yolculuktur esas olan
Doğada bilmediğimiz milyarlarca canlı varlık. Hayatlarını sürdürü-yorlar. Aynen kelebekler gibi aynı gün dünyaya gelip, aynı gün ölen canlılar.
Dünyaya geldiğimiz andan iti-baren büyük yolculuklara başlı-yoruz. Amaç nereye varacağımız mı? Yoksa yolculuk esnasında, aynı anda yaşadıklarımız mı?
Önemli olan yolculuk yapmak. Aynen başka canlılar gibi.
Doğuyor ve ölüyoruz. Aynen kelebekler gibi. Aynı anda doğuyor ve aynı anda ölüyoruz. Zaman izafi çünkü.
Ve yürürken bilinmeyene doğru, asıl yolculuğumuzu kendi içimizde yapıyoruz aslında.
Sesimiz yabancıdır
ilk duyduğumuzda
Kendimizle her yüzleştiğimizde, yeni bir benle karşılaşmak.
Yabancılaşmak kendimize.
Aynen sesimizi duyduğumuzda, 'bu benim sesim mi?' diye geçer aklımızdan.
Sesimiz yabancıdır, duyduğumuzda kendimize.
Aynen içimizdeki başka bir benle karşılaştığımız gibi.
Nasıl ki, hayatın zenginliği farklılıklardan oluşuyorsa, benim içimdeki farklı benler de benim zenginliğimi oluşturuyor.
Asıl ben,
yüzlerce ‘ben’den oluşuyor
O bana yabancı farklı benlerin sayesinde, asıl ben ortaya çıkıyor.
Ve asıl ben, tek bir ‘ben’den oluşmuyor.
Ne güzel söylemiş Yunus Emre; "Beni bende demen, bende değilem. Bir ben vardır bende, benden içeri." Hiçbirimiz bir benden oluşmuyoruz. İçimizde yüzlerce ben ve benden içerideyiz.
