Kelebek Konsun Dudağıma.
Dün akşam yatsı namazı için camiye gittim. ( Akşam ve yatsı şimdilik, inşallah 5'e doğru gideriz...) Ezan okunuyor, kapı girişine duvar dibine kıvrılıverdim. Hoca kürsüde vaaz veriyor. "Dünya için ahireti, ahiret için dünyayı boş vermeyin. Dünya tamam yalandır geçicidir amma ahiretin de mezraası tarlasıdır. Burada ne yaparsan ötede onun karşılığını göreceksin. Tembel olmayın, tembellik yapmayın; çalışın..."
Açık camdan bir kelebek uçtu girdi içeri...
Önce çeneme kondu... oradan dudağıma...
Bıdır bıdır dolanıyor, tatlı tatlı kaşındırıyor... Gülmemek için başımı eğdim biraz daha önüme. Uçmasını bekliyorum "aman rahatını bozmayayım, gezecek yer olarak dudağımı uygun görmüşse"; "gassal elinde meyyit" kıvamında saygılı davranmak lâzım.
Ama...
Kaşındırıyor işte: )
En iyisi; "kendim için bir şey istiyorsam, namerdim!" ayağına yatmak! "Hele şunu tutayım, camdan dışarı uçurayım gitsin" dedim... tutayım derken... uçtu gitti.
Uçtu caminin başka köşelerine doğru... dışarı çıkası yokmuş.
Demek ki...
Artık susma vakti "hakikaten" gelmiş...
Artık susayım ki...
