Kekremsi Bir Hayat Diliminden Yaşama Dair İzdüşümler
Yatağın Soğuk Tarafı yalnızlığın albümü
Kekremsi Bir Hayat Dilimindeyiz.
Bakır tadında Geçip Gidiyor gün gün ömür.
Bir yerlerde tıkanıp kaldığında insan bunalıp kalıyor hayata, soluk almak, tebessüm etmek güzeldir ama güçleştiğinde, yüreğin susup duruyor öylece, mantığın sürüklemeye başlıyor seni; dağlara dönüyor yüzünü insan ister istemez.
Yeni hayaller kurmamalı insan, yeni yollar seçmeli kendine yüreğini ferahlatacak..
Yeni arkadaşlarla tanışmalı, yeni maceralar yaşamalı…
Hep hayaller dipte kalmamalı bir gün yaparım diye ertelediğimiz ne varsa gerçekleştirmeyi denemeliyiz yaşamın son perdesine gelmeden.
Her geçen gün, her geçen saat her dakika bizi ölüme bir gün daha yaklaştırıyor ve zamanın değerli olduğunu hiç bilmiyoruz, Zaman bir nehir, akmakta bütün cömertliğiyle… Ömürse cömertçe akan sudaki bir bardak su gibi az ve kıymetli…
Belki de, küçücük şeylerle başlamalıyız hayatımıza yön vermeye, örneğin bir kaç durak önce inip otobüsten, yürümeliyiz gideceğimiz yere kadar…
Ağlayan birini görünce sebebini sormalı önce, “ama ağlama, gül” denmemeli. Önce birlikte ağlamalı, sonra yavaş yavaş bardağın dolu tarafını düşünerek her düşüşün kendine özgü fırsatlarını konuşup yine birlikte gülmeli.
Dikeneleri yüzünden güle hesap sormamalı, derin bir soluk alıp gülün kokusunu içine hapsetmeli içine tıpkı yüreğindeki yaşama duyduğun aşk gibi…
Güneşin doğuşunu beklemeli her sabah erkenden uyanıp… Bilmeli ki, her geçen gün yarının bir eksiği olacaktır ömürden kalan… Güneşin enerjisiyle yarınların yaşamına enerji dolmalı.
Arada bir esen seher yeli tenini okşamalı, saçlarını okşamalı sevgilinin dokunuşları gibi… Sahiplenceksen eğer Can Yücel dediği gibi, taşları, yıldızları rüzgarın dokunuşlarını sahipleneceksin. Bileceksin ki, onlar sen istediğin kadar senin…
Bir çocuğun ilk adımlarıyla umuda yürüdüğü,
Bir gencin düşüncelerinde geleceği hayal ettiği,
Bir yaşlının hatıralarında geçmişi görebilmeli insan...
Çalışmadan başarıya, sevgi olmadan sevgiliye,
Mutlu etmeden mutlu olmayı beklememeli insan…
Haketmeli insan, önce kendini hak etmeli,
Harcamakta olduğu ömür sermayesinden.
Hiç çaresiz kalmamışsan eğer, dermanı olamazsın kimsenin dertlerine..!
Ağlamayı bilmiyorsan eğer;
gözyaşlarını boşluğa akıtırsın,
Gülmeyi bilmiyorsan eğer;
gülersin belki ama kuru kuru,
neşesizdir kahkahaların..!
(e.d.özatar)
insan bilmeli; hayatın değerli ve kısalığını, “carpediem” diyebilmeli çoğu kez.
Hep vermek yada hep almak için..! Sadece anlatacak bir şeyleri olduğunda değil; söyleyecek bir şey bulamadığında da dinleyebilmeli insan dostlarını ve sevgilisini..!
soruları olmalı insanın, yanıtlarını bulabilmek için çabalamaktan zevk almalı..!
insanın dostları, sevgilisi olmalı ruhunun ve zihninin sınırlarını zorlayacak..!
Herkese yetecek kadar büyük olmalı sevgisi insanın…
Yaşam ve yaşamı bahşeden O YÜCE VARLIK tan aldığı kadar…
