Kavimler Alâmetle, Milletler Kıyametle Sınanır…
Kavimler; çağa serdikleri ve zamanla geldikleri nokta da, insana vurulan etiketleri değiştirmeden varsayılanı yaşamaya çalışırlar. Asırlar öncesinden gelen kavram kargaşalarıyla anlaşılamama ve anlamadan yaşama çizgisinde devamlılığı sağlamak için zaman harcarlar. Tekrar edilenleri tekrarlamak adına.
Geçmişten gelen kavim kavramının şimdilerde anıldığı toplum ve medeniyet kavramlarıyla aynı anlama geldiği unutmaya yüz tutmuş bir gerçek. Dünyamız gelişiyor ve değişiyor gibi gözükse de gerçekle yüz yüze gelindiğinde, acizliğini de ortaya koymaktadır insan. Bilinçsizlikliği bilim olarak yıllardır toplumlara işlemeye çalışanların, çıkarlarının neticesinde medeniyetlerin kültürel olarak geldiği noktalı virgül de meydandadır.
NUH KAVMİ: İkinci bir başlangıçtır İnsan nesli için Nuh(a.s). Yok, olan bir neslin tekrarlanmasıdır üç oğluyla. Lakin kendi kavmimin şatafatına ve nankörlüğüne dur diyememiştir. Yükseldikçe kendinden çok şey kaybeden Nuh kavmi, yaptıklarına ve kazandıklarına tapınmaya başlamıştır. Nuh’un tüm uyarılarına rağmen helak olmuşlardır…
Ad Kavmi: Oldukça iri bir kavim olan Ad kavminin, yapıları da kendileri gibi yüksek ve zamanının en görkemli mimari eserlerine sahip bir kavim. Kavim sanat ve medeniyet açısından çok gelişmiş ve ileri seviyelere kadar ulaşmıştır. Onlarda tıpkı Nuh’un kavmi gibi yükseldikçe ahlaki yapıları bozulmalara uğramış ve tüm uyarılara rağmen azgınlık ve çılgınlıkta sınır tanımadıkları için yok olmaya mahkum olmuşlardır.
Babil: Asma bahçeleri ve zenginlikleri ve medeniyete kattıkları sanatsal figürlerle ve eserlere tarihin esrarengiz sayfalarına geçmiş olan bir kavimdir Babil. Tarihteki tanrısal ilk yasaların sahibidir bu toplum. İlah kavramının daraldığı bir çizgide yaşayan bir kral yüzünden yerin dibine batan bir uygarlık…
Geçmişte her kavim yaşantısını yaşadığı mekâna, zamana ve olaylara göre belirleyerek yasalarını ve toplumsal kurallarını hazırlar ve uygulardı. Çağın ismi ne olursa olsun ilim ve bilimsel gelişmelerden uzak durmadan gelişir ve hayatlarını kolaylaştırırlardı. Zorlukları kolaylaştırmak zamanlarına göre onlar iş yapmaktı. Değerini ve kıymetini bilirlerdi. Medeniyet kavramının en üst ve asil seviyelerde yaşandığı devir dönümlerinde bile toplum ahlakını bozmadan yeniliklerini planlar ve işletirlerdi. Toplumsal ahlakın bozulmaya ve çürümeye yüz tutmuşluğuyla da yok olur ve tarihi nakaratlaştırırlardı insanlık için.
Ve birçok medeniyetle yeni ve etkili ve kalıcı çığırlar açmış kavimler. Lidya, Urartu, Pers, Fenike, Medyen, Sebe, Semud vs. birçokları tarihin derin ve dalgalı zamanlarına vurgularda bulunmuşlar. Şimdilerde yaşadıklarımızın başlangıcı olmuşlar. Lakin sosyal bozulmalarla birlikte yok olmuşlar arkalarında kalıntılar bırakarak. Bir musibetle bizlere tekerrürlerini emanet ederek anımsanarak.
İşlemeyen bir planda geçmişin içinde kaybolup helak olup son bulurdu. Semud, ad, Babil vs gibi kavimlerin insanlığı medeniyet açından katkıları çok büyük olmuştur. Lakin her yenilikte insani akıldaki gevşeme ve değişme ve büyüklenme onlarında medeniyet(ler)inde sonu olmuştur. O devirde parçalar halinde yaşayan milyonlarca kavim zaman geçtikçe birlikteliklerini gerçekleştirmiş ve farklı toplumları meydana getirmeye başlamış(lar)dır. Kavimler tek başına yaşa(na)mayacak kadar küçük bir şehir anlayışından çıkıp millet kavramını oluşturmaya başlamıştır.
Ve zaman kavimlerde sonraki aşamalara geldiğinde büyük medeniyetler ya da uygarlıklara geçişiyle birlikte yaşanılan olaylar kaybolmalardan çıkarak parçalanmalara, kırılmalara, savaşlara, barışlara ve farklı kültürlerin oluşumuna kadar değişimler göstermiştir.
Sonuç olarak; kavim uygarlıklarından millet kültürüne ulaşan bir dünya da yaşıyoruz artık. Değişimlerle rastgele yaşadıkça da o kavimlerin sonuna doğru ilerliyoruz. Medeniyetin zincir(ler)ini ahlaki açıdan kopardığı zamanlarda çalkalanıp gidiyoruz bir alamete.
