Kaşınmak ve kaşıtmak istemek…
Kaşınmak istediğinizde ne yaparsınız?
Elinizle kaşınan yerinize ulaşmaya çalışırsınız.
Bir yerlere sürtünerek sorunu çözmeye çalışırsınız.
Yanınızda birileri varsa tabi samimi iseniz kaşınmanıza destek vermenizi isterseniz.
****
Bazen kaşınmak öyle bir hale gelir ki, dayanamaz kaşımaya devam edersiniz.
Çünkü keyif duymaya başlamışınızdır... Sonra keyfin yerini acı alır...
Kaşır kaşır kaşır, kaşıdığınız yerinizi kanatır ve yara edersiniz.
Anlayacağınız, kaşınmak hem keyiflidir hem de acı verici birşeydir.
****
Aynı hayat gibidir... Diyalektik gibi... Zıtların karşıtlığı ve birliği gibi...
Ölüm olmadan hayatı anlayamamak gibi...
Gülmek ve ağlamanın kardeş olması gibi.
Mutluluğun ne olduğunu bilmek için mutsuzluğu, mutsuzluğu bilmeden mutluluğu bilememek gibi.
****
Kaşınmak ve kaşımak...
Şöyle bir etrafınıza bir bakın ne çok kişi kaşınır. Ne çok kişi birşeyleri kaşır.
Siz seyredersiniz...
Çünkü adam kaşınmak istiyorsa, yardım etmek gerekir ama adam değilse neden kaşınmasına destek veresiniz ki...
En iyisi o'nu yok saymaktır...
Kaşınmasına destek vermeyerek, “Yok hükmündesin, benim için bir şey ifade etmiyorsun” diyerek onu kendi bok çukurunda bırakmaktır.
****
Bazen birilerini hani katkı olur adamlığı öğrenir diye, dönem dönem kaşırsınız ama adamın kaşındıkça kaşınası gelmektedir.
Çünkü onun için kaşınmak bir yaşam tarzı olmuştur.
Kaşınmadan duramaz...
Sürekli kaşınmak aynı zamanda bir hastalığın habercisidir.
Uyuz gibi...
****
Bazıları yıkanmadıkları için kaşınırlar.
Çünkü pisliktirler...
Ve yaşam tarzları pisliktir...
Yüzlerine bakın anlarsınız pislik olduğunu... Çünkü fesatlık akar yüzlerinden...
Kaşınırlar kaşınmasına da...
Bir dönem sonra kaşınmayı da unuturlar...
Çünkü pislik içersinde yaşamayı doğallaştırmışlardır.
****
O kadar çokturlar ki, bazen şaşarsınız...
Yuh dersiniz, bu kadar mı len...
Hep beraber değil tek tek gelin len...
Neyse böyle adamlara bulaşmamak gerekir...
Bulaşırsanız, kaşınmalarına destek vermiş olursunuz.
Çünkü aynı zamanda kaşınmalarına destek vermeniz için, talepde bulunmuşlardır.
Amaçları kaşınmaktır. Kaşınmak kaşınmak...
Önce kaşıntılarını gidermek için kaşırlar.. Sonra kaşınmak eyleminden keyif almaya başlarlar. Sonra kaşınan yere bakarak yüzlerini buruştururlar. Çünkü kanamaya başlamıştır, keyfin yerini acı almıştır.
Ama acı da bir dönem sonra kaşınmaseverler için, keyif verici bir şeye dönüşür.
Kaşınmadan duramazlar...
****
Hani bizde milleti aşağılamak için, toplumun elitleri tarafından “göbeğini kaşıyan adam” deyimi kullanılır ya..
Benim söylediğim böyle bir şey değildir.
Benim kast ettiğim birilerini sataşarak kaşınma hastalığı olan, kevaşelerdir.
Bunlardan kimileri bunun farkındadırlar. Ve kevaşeliklerini böbürlene böbürlene de anlatırlar.
Kimileri ise kevaşe olduklarının farkında bile değillerdir çünkü yaşam biçimleri olmuştur.
Hastalıklarından dolayı kaşınanlara sözümüz yoktur.
Son söz: Sözümüz, başkalarının kendilerini kaşıması için sağa sola sataşan kivaşe olmuş bunun farkında olan ve olmayanlaradır.
