Kanatsız Kuşlar Şehrinin Sakini
İnsanın yüreği yaşadığı mahalidir. Mazide kalan o zor günleri, hasretle kavrulup, zahmetle yaşadığımız çileli ve aynı zamanda zahmetli yılları ne güzel nakşetmiş. Her bir satırı gönlümde nur-u muhabbet, hayalimde de geçmiş zamanı yâd eyletti.
Kanatsız kuşlar şehrinin sokaklarında dolaşırken an oldu tarif edemediğim bir huzur, an oldu ta şuramda, yüreğimin içinde ince bir sızı, an oldu nemli bir hüzün bürüdü benliğimi.
Eseri okurken noktasına virgülüne bakmadan, edebiyatın efsunlu cereyanına kapılmadan hanelere, çarşı pazara, şehir meydanına, kahvehaneye uzaktaki yakınlarımmış gibi “hayırlı vakitler sizlerin olsun.” diyesim geldi. Çevirdiğim her yaprakta oradaki yüreklere hicret eyledim sanki.
Yöresel ifadelerin zarafeti, üslubun kibarlığı yazarına ve esere saygı uyandırdığı gibi gönül telime de tatlı dokunuş oldu. Bu hissiyat çerçevesinde çevirdiğim sayfalarda tanıdığım her bir kahramanla dost oldum, yaren oldum, hem hal oldum.
Yazarların kahramanları birazda kendisidir bence. Delisiyle, velisiyle, himmetli beyaz gömlekli dedesiyle, hayal dünyasındaki saf yürekli ahalisiyle aslında yazarın içindeki dünyasını, kaleminin kudretini, yüreğinin en gizini faş ediyor.
Kahramanlarını beyaz patiska üzerine rengârenk motifler gibi işlemiş. Her biri göz nuru, gönül hali olan bu motifler öyle saf, öyle yittik ki üzülmemek, üzülürken gülümsememek elde değil.
Hayıf ki kendisini tanıma şansına erişemediğim Rahmetli Emir KALKAN Beyefendinin şahsiyetini, hayatı ve insanları izleyişini, yaşam anlayışını, zekâsını, ifadesindeki gücünü, çilesini, inancını ve daha birçok meziyetini kitabını okuyunca anladım. Bazen en yakınımızdakini anlamak ne kadar zorsa, uzağımızdakini anlamakta o kadar kolay olabiliyor.
Ben bu şehrin sokaklarında gezinirken Emir KALKAN’ ı gördüm.
Her bir satırı musiki ahenginde olan hikâyeleri kimi zaman gülümsetti, kimi zaman hayran etti, kimi zaman beni aldı eskilere götürdü. O kadar yakın, o kadar sıcak olan bu satırlar sanki benim gözlerimin gördüğü, aklımın sakladığı, dilimin söylemeyi unuttuğu hatıralardı. Kirpiklerimden düşen damlalar yüreğimi acıttı.
Ey güzel insan, ey meleklerin yoldaşı sen ötelere gittin ama bize de senden bir sen bıraktın. Minnettarım.
Peygambere mihman, Allaha emanet ol ötelerde.
03.11.2015/ANKARA
