Kahrolsun Demokrasi, Yaşasın Krallık!
Krallık Rejimi Üzerine Cici Cümleler: Yönetmek mi Yönetilmek mi?
Demokrasi fazilettir. Peki doğru olsun. Krallık ise erdemliliktir desem ne olacak peki.
Konuya doğrudan genetik açıdan giriş yapmak gerekirse, tembellik içgüdüsü ve inisiyatif kullanmaktan kaçınma, riskten uzak durma karakterlerinin insanlarının çoğunda (ki bu oran yüzde doksanlara kadar dayanır) temel karakter olduğunu ortaya koymak gerek. Baskın (dominant) gen, vücut bütünlüğünü hatta canlı metabolizmayı en az riskle ve en rahat pozisyonda hayatını sürdürmeye zorlar. Bu mantıkla, asıl olan, riskin göze alınmaması, çalışılmaması, inisiyatifin kullanılmamasıdır. Ki bu durumda bireyin can güvenliği ihtimali ortadan kalkar.
İnisiyatif kullanmama, risk almama vücudun bizzat kendi baskın geni sonucu ortaya çıkan bir davranış, hatta tutumdur. Bir kişi, her aldığı riskte veya her kullandığı inisiyatifte vücudunun doğal tepkisine karşı gelmektedir. Bu durumda vücut asit-baz dengesiyle ve adrenalin hormonu salgılayarak dengede tutmak ister.
Bu biyolojik verilerin ortaya konulmasından sonra, “yönetmek” ve “yönetilmek” olgularına karşı vücudun olağan tavrını koymak zor olmayacaktır.
Yönetmek, risk almak, inisiyatif kullanmak, sürekli olarak değişen çevre ortamında tercih yapmayı zorunlu kıldığından dolayı, çoğu alışılmamış ve bilinmedik tercihlerle dolu olan bu yaşam vücudu ziyadesiyle yormaktadır.
Kısaca, yönetmek zor, yönetilmek kolaydır. İnsanoğlu da biyolojik nedenlerden dolayı çoğunlukla kolayı tercih etmektedir. Bu nedenle de, demokrasi, yönetime katılma babında “yönetim” olgusunun kayın hısımları olduğundan dolayı kişiler yönetimde olmayı öyle bilindiğinin aksine çok ta tercih etmezler. Bundan dolayıdır ki, insanlar, özde değil sözde demokrasiyi ve otoriter ve tekcil yönetimi tercih etmekte üç günden razıdırlar.
Bu nedenle milyarlarca kalabalık en ideal yönetim olarak krallığı veya monarşiyi yeğlemişlerdir. Yönetim yorucu, stres yapıcı özveri gerektiren bir iş/uğraş tır. Buna karşılık yönetilmek en kolayı ve en güvenlisidir.
Milyarlarca kalabalık o sessiz lisan-ı hal ile duruşuyla bu sloganı söylemekte.
Kahrolsun demokrasi, Yaşasın Krallık.
bence tamamen eğitim meselesi.
ama gercek eğitim.neyin ne olduğunu sabırla kitlelere anlatmak.ozaman demokrasi bilinci olur.yönetime katılmak ,katılacak kişileri yetiştirmek ,katılımı sağlamak bu olguyu vermek çok da kolay değil.sizin gibilerin sesını duyurması gerekir.
saygılarımla
Haziran 12th, 2009 at 12:05