Kadının Adı Hala Yok
Hiç karşılaşmadık. Onun kariyerinin parlak olduğu dönemler benim gençlik çağlarıma denkti. Görüşlerini, inatçılığını, tarzını sevdim. Mücadelesini hatta kavga etmekten çekinmeyen yanını sevdim.
İlk kitabı Kadın’ın Adı Yok beni de sarmıştı, inandığım konularda o güne kadar cılız çıkan sesimi yükseltmeyi keşfettim.
Kitabı elimde görenlerin ‘feminist mi olacağın’ deyişi kulağımda, okurları için feminizmden öte hümanizmi derinleştiren yazarlardan biri oldu Duygu Asena.
Önceki gün 30 Temmuz’da ölümünün 10. yılıydı ve ben ‘yalaka’ esanslı yazılardan ne kadar sıkıldığımı onu anarken fark ettim. Yanlışları zamanında daha yüksek sesle dile getirebilseydik kimbilir belki bugün bu kadar boğucu gündemlerle uğraşmazdık!
GİTTİĞİNDEN BU YANA...
Asena’nın hayatını adadığı eşitlikçi cepheden bakalım... O gittiğinden bu yana Türkiye’de kadın haklarına, özgür birey savunusuna dair hangi büyük değişimleri yaşadık? Çok az. Şiddet aldı başını gidiyor. Çalışma hayatında yer alan kadınların sayısı toplam işgücüne ancak yüzde 25’i. Çalışan kadınların yüzde 80’i asgari ücret.
Değişenler de var tabii. En az 3 çocuk yüklenince kadınların sırtına çoğu evlerinden çıkamaz hale geliyor. 1000 liranın altında kreş yok. Ekonomik özgürlüğü olmayan kadının ayaklarının üzerinde durması imkansız. Kara çarşafların ardında sürü gibi yönetilen gruplara daha sık rastlıyoruz. Doğuya gittikçe kadın hep devriliyor.
Yalnızca kadın hakları da değil, her konuda ‘Asena’ ruhunu unuttukça sıradanlaşıyoruz. Velhasıl 10 yıl çabuk geçti. “Kadın haklarının korunması amacıyla eşitsizliklerin ortadan kaldırılması için mücadele” Epi topu anlamı bu olan kelime için 80’li ve 90’lı yıllarda radikal sayıldı. Asena, ölene kadar yılmadı bizler yıldık. Umarım hain darbe planının ardından yaşananlar bu ülkeye yeni başlangıçlar yaratır.
Pokemon kardeşliği!!
Elimde telefon harıl harıl yürüyorum. Orta yaşın üzerinde bir beyefendi ile çarpıştık. Özür dileyecek sandım, ‘hanımefendi oradan çekilir misiniz, tam şurada’ diye yanındaki yazlık stil arkadaşına seslendi. Poke stop varmış arkamda. Onu geçtim bir grup genç bağrış çağrış pokemon go oynuyor. Oğluma ‘bana da aç şu pokemon oyununu’ dedim. Açtı. Bir grup saçma yaratık. Yakalayınca da bir şey olmuyor, kolleksiyon yapıyorlarmış.
Gerçi çok da karşı durmamalı! Nihayetinde dünya barışını yakalayamayacağımıza göre pokemon kardeşliği ile idare edeceğiz artık!
