Kaderi sevmiştim!
Değerli okurlarım, tıpkı kimin çocuğu olacağınızı seçme hakkınız olmadığı gibi seveceğiniz kadını da seçemezsiniz.
O sizin kaderinizdir.
Alnınızın tam ortasına çakılmış bir tabelada yazar adı.
Gözlerinizi açtığınızda annenizi, babanızı, çevrenizi sorgulayamazsınız.
Her şey bir düzen içindedir.
Büyükbabanız, anneanneniz, gideceğiniz okulunuz, ergenlik sivilceleriniz, sevmeniz ve ölmeniz bir kaderdir.
Sırayla hayatınıza girerler ve çıkarlar…
Siz sadece hepsine bir merhaba tebessümü etmekle yükümlüsünüzdür.
Kadere ayak diretmek kime ne kazandırırdı ki?..
Eğer sevmenin matematiksel bir formülü olsaydı e=mc kare’den bin kat daha meşhur olacağı malum. Mecnun o zaman Einstein ile boy ölçüşüp aşk biliminin üstadı olarak caka satardı herhalde tüm alemlerde…
Benim kimseye hava basacak bir keşfim olmadı daha.
Sevmek tek başına aklımı başımdan almaya yetmişti.
Eksisi artısı ya da çarpımı veya bölmesi ile kafa yoracak hiç zamanım olmadı.
Kaderi sevmiştim.
Senin gibi bir kadının alnıma yazılmasını sevmiştim.
Allah’ın bir kıyağı olsa gerek.
Önceleri bunu yaptığım iyiliklerin bir sonucu olarak görmüştüm.
Belki o kırmızı ışıkta cam silen çocuklara belki de Atatürk Parkı’ndaki kuşlara her gün ekmek atan ihtiyar amcaya verdiğim 3-5 kuruşun bir ikramıydı.
Ama sonra Allah’ın böyle bir sistemde çalışmadığını anlamıştım.
İyilik yapıp iyilik bulabilirdiniz belki ama iyilik yapıp aşk bulamazdınız.
O, ezelden beri kalbimize verilmiş bir hediyeydi.
O hediye için durmadan şükretmek durmadan kıymet bilmek gerekiyordu.
Ben şahsen MERTÇE bilmek ve şükretmek istiyorum.
Yıldızlar nasıl durur gökyüzünün üstünde, bir çiçeğin inadı nedendir, her bahar toprağı alır ayaklarının altına, bir anne çamurlu dizlerini neden öper beş çocuğunun en küçüğünün… şair neden ‘Seni sevmeden ölmek istemiyorum.’ diye başlar şiirine..
Melekler “Rabbin kim?” deyince neden titrer, gönül incitmiş bir ölü…
Dağ başında vurulunca alnından, gülümsemesi niçin gitmez yüzünden bir devrimcinin..
Kalbi tekledi diye neden bırakır, en can dostu sigarayı yarı yolda bir hasta…
Sevdiğini görenin içinden uçuşan kuşlar nereye gider,
Bilmek istiyorum sevgilim, duymak, hissetmek, sevmek,
İki kişi dirilmek mahşer meydanın en güzel yerinde,
Bir denize anlatmak, en güzel sesin senin olduğunu,
Bir kedinin sütüne ekmek banmak, sırf sen okşadın diye,
İşte böyle sevmek istiyorum seni,
Ölmemek yazılsın alnıma diyorum, sevmeden seni…
ATATÜRK KÖŞESİ
Çalışmak demek, boşuna yorulmak, terlemek değildir...
DÜŞÜN-TAŞIN
Aşkın gizemi, ölümün gizeminden daha büyüktür…
AFORİZMALARIM
İnsan demek; hiçbir değerin kendisiyle ifade edilemeyeceği bir yüceliktir…
