Ismarlama Düşünceler mış Gibi Yaşamlar!
Kendim olmanın anlamına erdiğimde hayata bakış açım değişmişti aniden…
Bugüne kadar başkalarının bakış açılarıyla bezenmiş brandalardan zihnimi kurtardığım gün anladım kendim olabilirsem kendi hayatımı yaşayabileceğimi…
Bilincimi çepeçevre sarmalayan ve hışır hışır sesiyle bir türlü susmayan parazitlerle dolu gürültüsüyle benliğimi saran “kendin olamamazlık” kendi hayatımı yaşamama müsaade etmemişti çünkü…
Ismarlama düşünceler, değerler, “mış” gibi yaşamama sebep oluyordu çünkü…
Başkalarının kabullerini kendi kabulümmüş gibi sahiplendiğimde, ben, Ben olmaktan çıkıyormuşum meğer…
Benlik çekmeceme sipariş edilen ve süslü paketlerle kullanımıma sunulan, birbirinden çeşitli maskeleri takıp aynada kendimi bulmaya çalışıyormuşum çünkü…
Sonra fark ettim hayatın böyle gelip böyle gitmediğini…
Kendi halinde duygusal ve mutlu birisi olarak biliyordu beni herkes...
Ta ki üzerine yıllar boyu bastırdığım gerçek ben’in bana haykırışını duyduğum gün…
İşte o gün içimdeki Ben’in, yılların birikmiş bastırışlarını perde perde yırtarak varlığıma çığlık çığlık haykırdığı gün:
Yaşamadığın şey senin değildir…
Hayali raflarda süs olarak durur sadece…
Uzaktan bakar bakar durursun hayranlıkla…
Kendini yaşayamazsan kendin de sana ait değildir artık...
Başkalarının ellerinin içerisinde döndürülüp, dolandırıldırıldığı, oynandığı bir “şey“sindir ancak…(Kaynak Kişi: Selçuk Alkan)
ATATÜRK KÖŞESİ
Türk, Öğün, Çalış, Güven..
DÜŞÜN-TAŞIN
Suyun ıslak olduğunu anlamak için başından aşağıya dökülmesini bekleme..(Süreyya Özkoru)
