Işığı Yaymak!
Değerli Okurlarım! Kıssadan hisse almak çok çok önemlidir.
O halde; bir var mış, bir yokmuş uzaklarda çok uzak bir ülkede bir adam varmış. Bir gün kendi işini kurmuş iki cadde köşesine, bir perakende satış mağazası açmış. Adam dürüst ve dost canlısı olduğu için, gel zaman, git zaman büyüdükçe büyümüş.
Dünyanın dört bir tarafında mağazalar zinciri olan dev bir firmanın sahibi olmuş.
Bir gün Adam hastalanmış ve çocukları tarafından hastaneye kaldırılmış. Doktorlar amansız bir hastalığa yakalanan adama çok az bir ömür biçmişler.
Ya bugün ya yarın ölebilir fazla yaşamaz demişler. Adamda çocuklarını yanına çağırmış ve onlara şöyle demiş; -İçinizden biri, yıllar boyu uğraşarak kurduğum şirketimin başına geçecek. Hanginizin bunu hak ettiğinize karar vermek için, her birinize birer dolar vereceğim.
Şimdi gidip bu dolarla ne alabileceğinizi araştırın. Ancak geri döndüğünüzde aldığınız şey hastane deki odamı bir uçtan bir uca doldurmalı...
Adamın isteği buymuş.
Çocuklar bu başarılı şirket yönetme fırsatı karşısında heyecana kapılmışlar. Ve üçü de şehre inerek, paralarıyla bir şeyler satın almışlar ve akşama doğru da hastaneye geri dönmüşler.
Akşam geri döndüklerinde baba çocuklarını odasına kabul etmiş ve sormuş;
-Birinci çocuğum, aldığın bir dolara ne yaptın?
Çocuk gülümseyerek;
-Arkadaşımın çiftliğine gittim. Bin dolarımı verdim ve iki balya saman aldım.Bunu söyledikten sonra, kapının yanındaki samanları içeri getirip odanın her tarafına saçmış.
Oda bir anda samanla dolmuş.
Ancak babanın söylediği gibi, her tarafı dolmamış tabi. Adam ikinci çocuğuna dönmüş;
-Peki ikinci çocuğum, sen paranla ne yaptın?
-Yorgancıya gittim baba, demiş. İki tane yastık aldım. İçi kuş tüyü dolu... Şimdi yastıkları sökeceğim odanın her tarafını kaplayacak.Baba sormuş; -Peki bu tüyler havada duracak mı? -Hayır baba, hepsi yere düşecek... Baba sonra üçüncü oğluna dönerek;
-Söyle bakalım üçüncü çocuğum sen paranla neler Aldın?Üçüncü çocuk kendinden emin bir şekilde yanıt vermiş: -Dolarımı cebime koyup senin yıllar önce çalıştığın dükkan gibi bir yere gittim. Dükkanın sahibine parayı verdim ve bozmasını istedim. Doların 50 sentini İncil’de yazdığı gibi çok değerli bir amaç uğruna verdim.
20 sentini şehrimizdeki iki yardım kurumuna bağışladım.
20 sent’ ide kiliseye verdim.
Ve böylece bir onluğum kaldı.
Bununla iki şey aldım.
Çocuk elini cebine sokup bir kibrit, bir de mum çıkarmış.
Işığı kapatıp mumu yakınca oda mumun yaydığı ışıkla dolmuş.
Kardeşleri bu işe çok şaşırmışlar.
Sadece yerler değil odanın her tarafı ışıkla dolmuş.
Baba gülümseyerek;
-Çok iyi oğlum. Bu şirketin başına sen geçeceksin, çünkü yaşam hakkında çok önemli bir şeyi ışığı yaymayı biliyorsun.” Demiş.
Kıssadan hisse!
