İnsan ve Sevgi Bağları…
İnsan, en üstün varlık olarak yaratılmış, üstün ve güzel özellikleri bulunan “Ahsen-i takvim” dir.
Mayasında doğruluk, güzellik, iyilik, merhamet, şefkat, adalet ve sevgi bulunur.
Zengin olmak, makam sahibi olmak, şöhret olmak, adalet , eşitlik, özgürlük ve huzur içinde yaşayarak, huzur içinde iman-ı kamil ile ölmek ister.
İnsanın ve İnsanların her zaman ihtiyaç duyduğu konu ise, sevgi, hoşgörü, dostluk ve barıştır. İstismar edilmeyen, paravana olarak kullanılmayan, menfaate odaklanmayan bu mefhumlar, ancak insan için, hatta kul için geçerlidir. Yoksa Yaratanın emri ile onlar hayvandan da aşağıdır.
İnsan, insanlar ve insanlığın amacı; Allah’a gerçek kulluk,sevgi, dostluk,barış ve tevhit yolunda ömür geçirerek kabri girmektir.
Sevgide gönül; âlemin ve ruhun göz bebeğidir.
İnsanlara iyilik yapabilmek için fırsat kollayan, yardım edebilmek için, kendi rahatı kaçsa da, zor gelse de elinden geleni yapan ve cemiyete faydalı olan kimse, en üstün insandır.
Bir gönül erinin değdi gibi;haklı da olsanız, haksız da olsanız insanlarla münakaşa etmekten sakının. İçinizde haklı veya haksız olarak bir kin, kırgınlık, öfke, kıskançlık taşımayın.Kalbinizi hasta eden, her türlü kin, garez, dedikodu, yalan/dolan, iftira, haram, günah, tembellik ve nehyedilenlerden uzak kalmak, bu kötü fiilleri işlememek sahabeler mesabesinde sevap kazandırır, âmel defterlerine yazılır.
Hakka dayanan aklın ve bilimin aydınlattığı yolda; emin adımlarla, dengeli bir şekilde yürümek, ilim/irfan ve gayret ile olur.
Her zaman yapıcı olmak, kötü zandan kaçınmak ve kusur aramaktan sakınmak gerekir.
Asrın girdabında, hüsran ve bühtanında “KUL” olmak, Allah’ın emir ve nehiylerini bilerek yapmak, yaşamak, yaşatmak en büyük cihattır. Mızrak ve kılıçları çuval içine sokmadan, önce nefsi yenerek cihad etmek, insanı cennet’e götürür, Allah ve Peygamber bu kimseden, kimselerden razı olur.
Yazımı yine bir şiirimle bitireyim:
SEVGİ BULURSA KARŞILIK
“Sevgi Bağı” çözülür mü,
Dosta çorap örülür mü,
Aşk defteri dürülür mü,
Göz olmadan görülür mü?
SEVGİ BULURSA KARŞILIK,
SEVDÂDA OLMAZ AYRILIK.
Sevgiden mahrum bir gönül,
Yalçın kaya, taşa benzer,
Sevgi tohum bitmez gönül,
Akıl noksan başa benzer.
HAK GÖNÜL İÇİNDE SAKLI,
HAK VERMEYEN OLMAZ HAKLI.
Sevdâları sevgi besler,
Doruklara çıkar hisler,
Gaipten de gelir sesler,
İki gözde duman sisler.
FERHÂTLARI ALIN ÖLÇÜ,
MECNÛN NEDEN ÇÖLE DÜŞTÜ?
Sevgi, sevdâolmasaydı,
İkisi bir bulmasaydı,
Gönüle aşk dolmasaydı,
Sevdasız aşk solmasaydı,
SEVGİ BAĞI OLUR MUYDU,
İKİ SEVEN BULURMUYDU?
Aşkla, âşık hep yan yana,
Zamanede aşk tantana,
Âşıklar çıksa kantara,
Sevmeyenin yüzü kara.
AYIRMAYIN İKİSİNİ,
GETİRİN ÂŞIĞA SİNİ.
Kemâli de güle âşık,
Şiirlerde ara mâşûk,
Şükür sofrasında kaşık,
Sevdâ ile aşk karışık.
GÜLLERDEKİ DİKEN OLMA,
HİCRÂN-I AŞK İLE SOLMA.
