İlaç Endüstrisi İlaç İsrafına Neden Karşı?
Sabah gazetesinde Yasemin Salih’ in haberine göre Abdi İbrahim İlaç Firması her sene çöpe giden 5 milyar lira değerindeki 533 milyon kutu ilacın israf edilmesine karşı savaş açmış (1).
Bir ilaç firmasının ilaç israfına karşı savaş açması “akıl ve mantık dışı” bir olay.
İlaç ü
reticileri, “kamu yararına çalışan yardım kurumları değildir”, esas amaçları kâr etmek olan “ticari kuruluşlardır”.
İlaç üreticilerinin hastalıkların ilaçsız veya en az ilaçla, en kısa sürede, en düşük dozda tedavi edilmesi gibi bir hedefi olamaz.
Onlar, bırakın gerçek manada hastalığı, gelip geçici basit bir şikâyetin, fizyolojik olayların bile ömür boyu sürekli ilaç kullanılması gereken korkunç hastalıklar olarak bilinmesini isterler.
Eğer ilaç üreticilerinin gerçekten böyle bir kaygıları olsaydı önce propagandistlerine senin bölgende bu sene “şu kadar kutu ilaç satılacak” yoksa “ölümlerden ölüm beğen” demekten vaz geçmeleri gerekirdi.
Biz doktorların “Önce zarar verme” prensibinin ilaç endüstrisindeki karşılığı “Önce kotanı doldur” şeklindedir.
İlaç ilacı gerektirir
Bu işin altında mutlaka bir “hinlik” olmalı ama ne diye düşünürken Abdi İbrahim’ in ilaç israfına karşı açtığı savaşın sebebini buldum.
İlaçlar yan etkileri olan kimyasal maddelerdir ve kullanılmayıp da çöpe giden her ilaç üreticiler için de gerçekten “israftır”.
Bakın neden?
Ağrı kesici bir hap mideye dokunur ve bunun için de o hapı yutanın bir de mide koruyucu kullanması gerekir.
Mide koruyucu ilaç tansiyonu yükseltebilir ve bu sefer tedaviye bir de tansiyon hapı ilave etmek icap eder.
Tansiyon hapı ise öksürüğe yol açtığından öksürük kesici, balgam söktürücü, nefes açıcı ilaçlar yazılması şart olur…
Ve bu liste böylece “sonsuza” kadar uzayıp gider.
İlk hapı yutan biri, artık “turnikeye girmiştir” ve onu oradan kimsenin çıkarması pek mümkün değildir.
Gelelim neticeye
BİR: Kullanılmayan ilaçların endüstriye zararını gören CEO’ yu yürekten tebrik ediyorum.
Umarım diğer üreticiler de bir kısmı eczane raflarında süreleri dolduğu için, bir kısmı kullanılmadan çöpe atılarak israf edilen ilaçlara karşı geç kalmadan harekete geçerler.
İKİ: Bakalım Abdi İbrahim’ in CEO’ su maliyeti “birkaç kuruş” olan ama vatandaşa reklâm kampanyaları desteğinde “20 liraya” satılan kendi ürünleri Bruno’ ya karşı da bir savaş başlatacak mı, hokkabazlarla öksürük şurubu tanıtımı yapmaktan vaz geçtiklerini açıklayacak mı, merak ediyorum (2, 3).
KAYNAKLAR
