İki Yudumluk Adam
Adam iki yudumluk şarap, kadehin neresin de olduğundan habersiz, sarhoş nefesli bir hayalci.Hayalleri arasında, dileklerini gerçek sandığı aldatılmışlığıyla kavga ediyor, üzerinden kaç kez geçtiğini hatırlamadığı kurşun kalem izlerinden oluşan kara kalem çalışmalarının.
Kapanmış gözleri tahta masanın üstüne düşerken, başının umutlu sol yanı ellerinin dirseklerine kadar uzanan iç tarafına yastık kuytusu gibi tüylenmiş.
Görmediği tüm sevgi dolu rüyaların oracıkta kendini beklediğine içi ısınmış, birden bire uğurlandığı şarap kokulu mahzenin, soğuk duvarlarıyla siyah beyaz bir karanlığa kalacağını bilmeden.
Gitmelisin şimdi diyen ses, ay yüzünü aydınlatmadan haykırmış, başının çatlayan damarlarına etki eden sineğin kanat çırpışları bile yaslı gelmiş kulağına.
İki yudumluk adam, şimdi bu zaman diliminde olduğundan uzakta, geçmiş zaman ağıtlarının davul patlaması fenalığıyla tek bir nokta gibi sessiz ve donuk bir iz.
Gözlerin göremediği her saniyenin bilinçsizliğinde yüzerken, farklı bir tenin vücut ikliminde, yangınları başlatacak kıvılcımları, oluşturduğuna tanıklık edecek farkındalığı kontrol edemezken.
Alacakaranlık yerini aydınlığa çevirirken acıdan beslenmişliği üstünü örtmüş çoktan.
İki yudumluk adam farklı kadehlerin birbirine değdiği anda uyanıyor, yanağında ellerinin tersinden kalma kızarmış tokat izi gibi gerçeklerine...
