III. Dünya Savaşı Zaten Devam Ediyor
Rusya’da Svobodnaya Pressa’da bir makale yayınlandı. Jeopolitik Araştırmalar Akademisi adına Kostantin Sivkof tarafından kaleme alınmış.
Brezinski ve Hantington’dan bahsetmeyen Sivkof’a göre, dünya bir medeniyet krizi yaşamaktadır.
Brezinski ve Hatington’un medeniyetler çatışması meselesine Sivkof başka bir yönden yaklaşmaktadır.
Bir zamanlar İslam/ Hıristiyan çatışması olarak takdim edilen krizin daha gerçekçi bir açıklaması olarak alabiliriz.
Sivkof Krizin kaynağını üç temel etkene dayandırmış. 1) Üretim ve tüketim arasındaki kriz, 2) gelişmiş ülkeler ile gelişmemiş ülkeler arasındaki kriz ve 3) kriz ruhsuz serbest pazarın mali gücü ile ruhu maddenin üzerinde kabul eden çeşitli medeniyetlerin manevi ahengi arasında cereyan etmektedir.
Gelişmiş ülkeler ile gelişmemiş ülkeler arasındaki dengesizliğin, çözülebileceğine dair yapılan tüm analizlerden çözümün olmadığı anlaşılıyor.
Küresel krizin tabiatı göz önüne alındığında tarafların çıkarlarını dengeleyecek, bir çözüm görünmüyor.
Bu koşullar altında, ülkeler kendi yapılarına ve eğilimlerine göre, iki modelden birini seçmek zorunda kalıyor.
Sivkof bir uygarlık hiyerarşisi tanımlıyor. Üste insanlığı vahşice sömüren ülkeler, altta ise uygarlık harmonisi ve ahengi yaratmaya çalışan insanlık ve ait oldukları ülkeler topluluğu.
Uygarlık harmonisi ve ahenk yaratmak isteyenler dengesizliği çözemediklerine göre, yürüyen savaşın sonunda insanlık başka bir ruhsal temelde belirlenecektir. Diyor Sivkof.
Burada bir yorum da ben getireyim. Emperyal güçlerin tabi kaynak ve yeni Pazar için istekli olduğu, yürüttüğü savaşlardan zaten belidir. Ama burada Sivkof’un belirttiği husus şudur. Savaş sadece vahşice sömüren tarafın zorunluluğu değil, aynı zamanda uygarlık harmonisinin de mecburiyetidir.
Yani her iki tarafta savaşa mecburdur demek istiyor.
Savaştan sonra ortaya çıkacak ruh (düşünce), ya bireyselcilik, bencillik ve bastırma, ya da karşılıklı çıkarlarımızı geliştirmek ve desteklemeye dair olacaktır. Diyar Sivkof.
Yani ya bireysel çıkarlarımızın peşinde koşacağız, acımasızca sömürüleceğiz, ya da toplumun çıkarlarını bireyin çıkarlarının üzerinde tutacağız.
Bir dünya savaşı vahşi elitleri terbiye eder mi bilmiyorum. İnsanlık savaş ile ekonomik menfaatlerin adilce yeniden dağıtımı arasında bir seçim yapamaya mecburdur.
Sivkof şöyle bitiriyor. Tanımlanan bu iki model zaten dünyada var. Yani karşımızda iki koalisyon(birliktelik) var. Biri paranın gücünü yaratan bireycilik, Yani Batı, diğerleri ise Ortodokslar, Müslümanlar, Budistler v.s. Bunlarda, ruhun maddenin üzerinde olduğuna inananlardır.
Batı ülkesinin bir parçası olmayanlar, ne organizasyon, ne de askeri bakımdan bir çatışmaya hazır değiller. Buna karşılık, heyula bir insan gücüne sahipler. Diğer bir üstünlükleri ise, geniş bir coğrafyaya ve tabi kaynaklara sahipler.
Ruhu maddenin üzerinde tutan dünyanın, uzun süreli bir savaşa dayanabilmesi ve aynı anda farklı noktalardan saldırabilme üstünlüklerini de görmek gerek. Buda antiemperyalist bir koalisyon ile mümkündür. Diyor.
Bilim insanları savaşın zaten devam ettiğine inanıyorlar. Sadece savaş düşük yoğunluklu ve bağıl olarak barışçıl bir görünüm arz ediyor.
Barışçıl kriz çözüm girişimleri G20 zirvesinde zaten sonuçsuz kaldı. Dolayısı ile savaşı barışçıl birinci bölümü bitti. Şimdi ikinci merhaledeyiz.
İmedi ve Helsingin provokasyonları ikinci aşamanın başlangıcıdır. Diyor.
Birinci aşamada, Batı yerel savaşlar ve kaynaklar için gerekli hazırlıkları tamamlamıştır.
Batı enformasyon operasyonları ve çeşitli formlar içinde ekonomik yaptırımlar, terörist ataklar yapmaktadır.
Birkaç yıl sonra, ABD üçüncü aşama olarak, “sınırlı savaş” ilanında bulunacaktır. Daha sonra da, tüm silahların kullanıldığı, tüm dünyayı kapsayan savaş başlayacaktır.
Batıyı kısıtlayan bir tek faktör var, o da Rusya’nın nükleer başlıklarıdır. Onun için Amerika Rusya üzerinde baskı uygulamaktadır. Diyor Sivkof.
Amerika’nın bahsedilen hazırlığı söylenince ister istemez aklıma Büyük Ortadoğu projesi ve eş başkanı aklıma geldi.
Barzani'nin Kürtleri, bizim Kürtlerimiz o ABD'nin aradığı sınırlı savaş imkanını yaratabilecek ilk faktörlerden birisidir.
Diğer önemli bir faktör ise bizim açılımımız sayesinde iyice gerilen Ermenistan-Azerbaycan ilişkilerinin sıcak çatışmaya dönüşmesi üzerine büyük devletlerin müdahale isteği olacaktır.
Biz ne mi yapacağız?
O sıralarda birliklerinin başında bir kalmış, henüz tutuklanmamış bir binbaşı ya da yüzbaşı bulursak ne mutlu bize... Bu operasyonları demokrasi manyağı dostlarımız biraz da bu açıdan okumalılar.
Ha nolur?
Mart 26th, 2010 at 00:28Son fert de kalsak bizim için o vakit çok bir şey farketmez.
Eşbaşkan ne mi olur? Bilmem...
Ben görür müyüm bilmem fakat önümüzdeki 25 yıl içinde dünyada nükleer bir savaşın çıkacağını tahmin ediyorum. Bütün emareler onu gösteriyor. İnsanlık tarihi çok medeniyetler görmüştür bu da sahneden çekilecek ve teknoloji kendi başını kendi yiyecektir diye düşünüyorum
Yazara katılıyorum rus yazarada tabi
Mart 26th, 2010 at 15:40