İçimdeki Pürmüzler
Sevgili Okur!
Kaptırmışız hayatın seline kendimizi; hayat gemimizin dümeni kilitlenmiş, nasıl olsa bizi bir yerlere götürür diyoruz…
Ama götürmüyor işte istediğimiz yere…
Kilitlenmiş dümeniyle hayat gemisi, bizi, başkalarının tayin ettiği akıntılara kapılarak bilmediğimiz, yaşamak istemediğimiz diyarlara götürüyor…
İstediğimiz hayatı yaşamanın hemen elimizin altındaki hayat dümenine sarılmamızla elimize geçeceğini, bunun bu kadar basit olduğunu unutturuyor bize, başkalarının sunduğu çeşit çeşit, renkli renkli, çekici görünen ama birer zehirli bal misali görsel, dokunsal, sözel ve her türlü çekiciliğiyle süslü tepsilerde sunulan tuzaklar…
Gönül kâsemizin hüsranı dolmuş da fark etmiyoruz, düşünmüyoruz niçin böyle olduğunu…
Yeri, göğü inleten serzenişlerle, söylene söylene yol alıyoruz hayat yolunda, uzaktaki meçhul sisli vadilere ulaşmak çabasıyla…
Bunu yaparken yol üzerinde cıvıldayan kuşları, gül bahçelerini, bize yol gösteren hayat levhalarını fark etmiyoruz bile…
Vay be! 60’na dayanmışım…
Yolun sonuna yaklaşmışım..
Benim mi Allah’ım bu yüzümdeki sivilceler?
Yok ya öyle değildi galiba?
İmamın kayığına falan biniliyordu sanki bu şiirde…
Valla güzel bir şiir…
Tam benim yaştakiler için…
Dante gibi ömrün ortasında hissedenler için…
Dante Amca, Dante Amca: Cennet’e nasıl ulaşırım ya…
Böyle Cehennem gibi yanan bu yürekle?
Sen ki Cennet’i de Cehennem’i de gördün…
Bir de bizim gibi arada kalmışların Araf’ında turladın.
Meleği de gördün şeytanı da…
Günahlar içinde yananları da gördün, Cennet’te keyif edenleri de…
Dante Amca, Dante Amca!
Ne yapalım, nasıl edelim bu içimizdeki cehennem ateşi için…
Ekvatoruna tükürdüğüm bu dünyanın yangın söndürme tüpleri yeter mi be, benim şu içimin pürmüzlerine…
ATATÜRK KÖŞESİ
Benim karakterim bağımsızlıktır..
DÜŞÜN-TAŞIN
-Oku seni yaratan Rabbinin Adıyla..(96/1)
AFORİZMALARIM
Hangi aile reisi çocuğunun zihnini ve bedenini allak bullak ederek aç kalmasına müsaade eder?
