Haydi Uzaya!
“Yeni nesil eğitim” size ne düşündürüyor?
Dürüst olalım, kulağa çok hoş geliyor.
Artık pek çok okulda dersler akıllı tahtalarda tabletlerle işleniyor. Öyle “akıllıyız” ki defteri de attık kitabı da. Kalem o eski kalem değil; ucunu açmak, uç koymak gerekmiyor. İstediğin an renk değiştiriyor, eskiden çizemediğin kadar düzgün şekiller çizebiliyorsun. Ama ne var, şarjın varsa bütün bunlar var.
Yahu biz ne ara bu kadar ilerledik?
Biz mi ilerledik, yoksa yer, ayaklarımızdan mı kayıyor.
Öğrenciler artık not almıyor; reddediyor. İşlemleri zihinden yapacaklarını sanıyorlar. Elbette “zihinden işlemler” diye bir gerçek var ama her soru da zihinden çözülemiyor. Yazı yazmak zor geliyor. Daha önce araştırılmamış bir konu veriyorum, “hocam google’da arattık böyle bir şey yok” deniyor. Malzemelerinizi getirin, geometrik şekiller hazırlayacağız diyorum, satın alınıp geliniyor. Yetmiyor, “hocam kim uğraşacak yapıştırıcıyla, makasla” deniyor.
Öğrenciler hayatı ufak parmak hareketleriyle “kaydırarak” yaşamak istiyor artık.
Bu mümkün değil.
Çünkü gerçekler külliyen “akıllı” değil.
Bir defa denklik yok, hazırlıklar eksik.
Bu neye benziyor biliyor musunuz; uzay aracı var, astronot yok. Uzay aracını her derse alın, uygulamalı dersler anlatın. Siz ne kadar teori vermeye çalışsanız da öğrencilere, onlar biran önce aracı kullanmaya çalışacak.
Teknolojiye -elbette- karşı değilim.
En az Silikon vadisi yöneticileri kadar karşı değilim; onların çocuklarının neden teknoloji girmeyen bir okula gittiğini de okuyun lütfen (http://www.egitimpedia.com/dunya-2/silikon-vadisi-yoneticilerinin-cocuklari-neden-teknoloji-girmeyen-bir-okula-gidiyor)
Ancak Türkiye’deki eğitim reformlarının çocuklar ve gençler üzerinde birer kağıt kesiğine dönüştüğünü düşünüyorum; aniden olan, görünmeyen fakat çok acıtan.
Bu konudaki önerilerimi daha ayrıntılı bir çalışmada derleyeceğim. İlk elden yapılması gereken, defter, kitap ve kalemi çocuklara özendirmek olabilir. Tabi ağaç katlini gözeterek geri dönüşüme ve takasa vurgu yaparak..
Çocukları bu enstrümanlarla baş başa bırakmaya gayret edin; düşünsünler.
Kalem değiştirmenin, yanlış çizip silgi kullanmanın, silerken defteri yırtmanın heyecanını yaşasınlar. Yırtılan sayfayı nasıl tamir edeceklerini düşünsünler.
Bırakın düşünsünler.
Bu yazı, Türkiye’de ortalama ve üzeri imkanlara sahip okullar ve öğrencileri için kaleme alınmıştır. Eğitimde öncelikli talebimiz fırsat eşitsizliğinin ortadan kaldırılmasıdır.
