Saymada Hür Sallamada Köle
SAYMADA HÜR SALLAMADA KÖLE
“Şunu yaparsam ne derler? Kim bilir hakkımda ne düşünürler? Ya kötüye yorumlarlarsa, ya yanlış anlaşılırsam! Filan hakkımda bir şey söyler mi ki? Aman boş ver hakkımda olumsuz konuşmasınlar da, ben buna razı olayım” gibi pek çok evham ve çekince taşımadan yaşayanınız var mı?
Kimliğimize, kişiliğimize birilerinin toz kondurması, arkamızdan dudak kıvırtma ihtimali uğruna nice hayata geçirmek istediğimiz heves, arzu, plan ve projelerimizden vazgeçiyoruz. Alacağımız pek çok kararlarımızı birkaç kişinin şom ağzının açılıp yorulmaması için feda ediyoruz… Her ne kadar toplum değer yargılarına sadakatmiş gibi görünse de bir tür güven eksikliğidir bu davranışlar.
Özgür yaşıyormuş gibi görünüp çevresinin düşüncelerine mahkûm olmaktır bu hareketler. Yani saymada hür sallamada köle…
Oysa şom ağızların yorulmaması uğruna hayallerinizden nelerinizi onlar uğruna feda ettiğinizden haberleri yokken bunun için size teşekkür mü edecekler? Veya ödül mü verirler size ? Halbuki onlar hiçbir şeyden habersizken senin hayallerin uçup gidiyor sessiz sedasız...
Bu tür sorulara takıldığım yıllarımdaki başarısızlık ve mutsuzluğumu bir de takılmamayı öğrendikten sonraki başarı ve mutluluk listeme bakıyorum. İkinci listedekilerle ilk listedekiler arasında dağlar kadar fark var. İşin en komik tarafı da, hiç sevmediğimiz kişilerden çekinmek değil mi, işte ona kahroluyorum… Görüşü görüşümü tutmuyorsa, doğruları benim doğrumla çakışıyorsa o kişi benim hakkımda iyi düşünse ne yazar, kötü konuşsa ne yazar?
İnandığımız doğruları, beğenmediğimiz kişiler uğruna yaşayamıyor feda ediyorsak, bu büyük bir çelişki…büyük bir yanılgı.
Kimi dikkate alıp, kimi almamanız gerektiği hakkında kesin ve net tavır koyamazsanız, başarılarınız ve planlarınız o kadar netleşmeyecek ve gerçekleşmeyecektir.
Hür ve özgür irademizi geliştirerek, öz güven içinde bağımsız adımlar atmaktır önemli olan.
İFADE
Bunca ömrü ne yaptın diyorsan bana!
Dinle ve iyi bak benim davama!
Başı boş, gönlü hoş değildim
Eğer bir süre eğildiysem;
İnsaniyet namına eğildim…
İnsafsız baskılardan
Batıl inanıştan kaçtım, çocuğum!
Ahlak diye yutturulan
Eğik bakıştan kaçtım...
Aşılmaz dağların, sarp yamaçların,
Yorgun yolun yolcusuydum..
Nice zincirler kırıp,
Prangalar çözdüm çocuğum.
Boğazımda bir düğüm
Yollarımda kırk bir düğüm
Çözdüm amma;
Yok yâreme bir çözüm...
Kanıyor bende hala
Özürlü çünkü özgürlüğüm!
