Gurbetten Akkuş’a
Geçen sene bu günlerde Akkuş’ta son anlarımdı. Çünkü başka bir ilçeye atamam yapılacaktı. YİBO’da okul bahçesinde otururken bir öğretim yılı gözümün önünden şerit gibi geçti. Bir ekim ayı ortalarında Ünye’den gelmiştim. Yeni bir ortam, yeni bir mekana alışacaktım.
Zaman çabuk geçti. Yaşlılar bunu iyi bilir. Zaman denilen şey çocukken ve gurbette iken geçmez. Çünkü gurbet insanı sevdiklerinden ayıran yerdir. Buram buram memleket kokusu hissedersiniz. Hele şöyle memlekete ait bir türkü dinlediniz mi burnunuz sızlar. Birkaç dost çaylarınızı yudumlarken söz memlekete gelince içinizde bir şeyler olur. Yüreğinizde ki “cızz” sesini sizden başkası duyamaz. Laf boğazınıza düğümlenir.
Bazen iş, bazen sağlık, bazen de başka sebeplerden düşülmüştür gurbete. Genelde bayramlarda ve tatilleri bekleriz. Yazı bekleriz yani. Sonra birkaç günlüğüne de olsa tutarız “vatanın” yolunu. Yollar gelirken bitmez. Zaman durur. İşte o zaman denilen şey koşmaya başlar siz memleketinize gelince.
Bir sene sonra Akkuş’a yolum düştü benim de. Söylemedim kimseye geleceğimi. Sonra bir bir uğradım beraber kaldığım dostlarıma. Tabii Akkuş’ta kalanlara. Yine gürgenler yapraklarını açmış, yine toprak yemyeşil. O sarı mavi çiçekler can bulmuş bazı yerlerde. Hele o tek tek duran armut ağaçları yok mu? Ben farklıyım gibi durmakta. Mevsim yaz olmasına rağmen kendine has temiz havası yine aynı Akkuş’un. Gökyüzü yine güzel. Bulutlar daha canlı diğer yerlere özellikle sahile göre.
Şöyle bir baktım geçtiğim yerlere. Kaldığım zaman içersinde ayak bastığım mekânların çoğunu göz ile süzdüm. Zamanım o kadardı çünkü. Her şey yerli yerindeydi. Sevgi de hasrette kendi yerlerini almıştı gönlümde. İnsanoğlu kuş misali yarın nerde olacağı belli olmuyor.
Sonra dostlarıma uğradım. Hükümet binası tadilattan geçmiş. Daha bir düzene girmiş. Zaman içerisinde eskiyen yerler onarılmış. Milli Eğitim Müdürlüğü boşaltılan askerlik Şubesi binasına taşınmış. Bu değişiklikler bile bana çok farklı geldi. Yani bıraktığım gibi bulamamıştım. İçimden bir şeyler kaydı bir an.
Önce hükümet binasına, sonra Milli Eğitim binasına ve Tabii ki YİBO’ya. Bir öğretim yılı geçirdiğim ve gönlümde ben sağ olduğum zaman içerisinde unutmayacağım eski okuluma uğradım. Ve sonra başka yerlerdeki dostlarıma.
Bir yılın sonunda sevinç ve hüznü bir arada yaşadım. Oradan ayrılırken anlatamayacağım hisler kapladı içimi. Yeni görev yerim olan Terme’ye doğru giderken yaşadıklarım bir yıldan daha çok şey ifade ediyordu benim için.
İkamet ettiğim Ünye güzeldi. Doğduğum yer olan Perşembe güzeldi. Son ayrıldığım yer Akkuş güzeldi. Şu an çalıştığım yer olan Terme güzeldi. Kısaca benim ülkem güzeldi. Nereye gitsen bu güzelliklerden biri hariç diğerlerini terk edecektim yani. Ancak her şeye rağmen Akkuş bir başka güzeldi.
Devamını başka zaman yazmak umuduyla bütün Akkuşlulara ve Akkuş’lu dostlarıma gönül dolusu selamlar…
Zeki ORDU
